Gora gora Sabino gure izarra
Durangoko euskaldun Batzokia zabaltzen dan egunerako ipiñia
Jigante edo zentoi andi bat
Izan da gure aldian,
Tolosak bere ondoan daukan
Altzoko erri txikian:
Baña zentoiak, seiñ da nanoak,
Jaio zirean errian,
Ez oi dabe nai bertan illtea
Badago bere mendian,
Altzoko andia ill zan legetxe
Jaio egin zan abian?
Beste zentoi bat bere izan da
Ordutik ona gurea
Ainbestekoa etzan gorputzez
Ariman parebagea;
O mingarria! nok sinistuko
Eban alako gauzea?
Azartu bere egingo zala
Egiten Eriotzea,
Adan duiñ zaar dan Agura azur-uts
Igar mamiñik bagea?
O! nozkoa dan bere azkora
Dana galtzairu zorrotza
Ebagiteko gure ain tantai
Zarden, luze, ta ez motza;
Zeñek zabaldu egiten euskun
Euskaldun utsoi biotza,
Zalako gure Moises sendo,
Izar, giari, ta Poza,
Gau illun itsu aren atzetik
Jagi dan legez gaur goisa.
Kantauko neukez gauza andiak
Gaur Sabinoren gañean,
Baldin benengo lengo sasoian
Gaztetasunaz soñean;
Orregaitiño baña nik diñot
Zerura begiratzean,
Ikusten dala bera bakarrik
Erri zalien artean,
Argiz, ikasiz, jakituriaz,
Besterik eztan bestean.
Egia da ta, diñot a zala
Kristiñau onen semea,
Ez deutsat gura txarto esan
Galdu izen ta ondrea;
Gois edo belu baña egiak
Eroan oi dau berea,
Egia zalea zala Sabino
Nik daukat siniskerea,
Egiagaitik izan zala bera
Aberati zarra, pobrea.
Euskera Amaren Semerik onen
Zeinbat burua zuk ausi
Zenduan gabez eta egunez
Bera egiñ arte ikasi!
Tititik edan bagakoetan
Nun? noz da? ta norikusi?
Kain, nun ago ire inbidia
Gaur bere bajakuk biki?
Alperrak oi jok tatxau bai, baña,
Nekeak bestentzat itxi.
Jaungoikoak nai ta alan izan zan
Jesuititan azia,
Orregaitik zan Euskal-ortuan
Lora zuri bat garbia;
Gerotxuago ezkonduetan
Senar bat maitegarria,
Ilterakoan Jesusen lagun
Zar ta ezagun andia,
Orra or zen zan labur esan da
Sabino miragarria.
Geiago ezin jaso zaikedaz,
Gorago ezin eregi,
Arranoaren egorik ez dot,
Gorputzan daukat zarregi
Nire agoak bakarrik oraiñ
Arran ausi bat dirudi,
Baña alan bere ots egiñ nai dau
Bora goigora Euskadi!
Eta Sabino gure izarra inoz
Iñoz amatau ez bedi.
Euskalduna, 1905, 404
|