 |
Eskoriatzako mediku jaun Biktoriano Illunbe eta bere andre Eustakiari, Marinatxogatik berri on eder bat
Biktoriano, Uda il zan ta
Lurrera erori orria,
Larru gorrian argatik billox
Gaur ageri da mendia;
Orregatikan mutu badabill
Oraiñ basoan txoria,
Zure etxean, ez da oraiñdik
Gozatzen Udaberria?
Dalako bera anima zuri
Usotxo baten kabia,
Edo gorpuzdun ego gabeko
Aingeru-bizitokia,
Dirudiala alaitasunez
Paradisu bat txikia?
Iruditzen zait adiskidea,
Gaur aingeru bat Zeruan
Eztala ageri, ta Eustakiak
Daukala seaskatxuan;
Bere lotatik esnatutzean
Zeiñ artzen duan altzuan,
Bularra emanaz, festak egiñ
Laztandurikan musuan,
Eta negarrez badoa astera,
Ama lenago kantuan,
Ez da abiatzen dagoalako
Gau eta egun kontuan,
Bizi dakion bere laztana,
Beti eroso munduan?
Orretxegatik negua izan da
Zure etxean gaur Uda
Daukazutela, ongi esan det
Dalako egi ziurra;
Alaitasuna dezute utsik,
Botarik oso tristura,
Zuen etxea pozik bizi da,
Pozik bada arkitzen aurra;
Pozik amona, pozik izeba,
Eta pozarren adurra
Etzaitzu erorten zuri aotik,
Erdi galdurik zentzuna,
Abiatutzen danean farrez
Zere aingeru kutuna?
Mundu onetan ondasunikan
Biktoriano, bat bada,
Bera etxean dezu Zerutik
Bedinkazioz emanda;
Noren arpegi larrosazkoan
Ispillu baten bezala
Galdetu gabe bada ezautzen
Garbi noren dan alaba;
Ezta izango umetatikan
Guraso antza daukana,
Azitakoan animan ere
Aita ta amaren erara,
Erri guztiak doaiak gatik
Txit maitetuko duana?
Adiskidea, esaera da
Nola dan izaten ama,
Bere antzeko izan oi dala
Geien geienez alaba;
Ta Eustakia nola dan andre
Onetan ere izarra,
Bere aur polit, eguzki eder
Bi begietan dauzkana,
Esaten dizut, egunen baten
Enaiz Profeta ni baiña,
Izango dala Eskoriatzan
Loretan lore bikaiña,
Bat ez dalako izango bertan
Marina zuena aiña.
Euskalzale, 1899, III
|
 |