Milla zortzireunda irurogeita amargarren-urteko udan ipinitako buru bidia, ur-etxe edo bañutegi bateko salan kantetako
Sala onetan aurkitzen diran
Jaun eta Andrak prestuak,
Eurok esanda, ipiñi ditut
Oraingo berba neurtuak.
Euskaraz, bada, nai baditue,
Aditu emen kantuak,
Atsegiñ eta gozo gozuak
Dira gure zortzikuak.
Entzun begie euroen ororran,
Tajutun dodan asmua,
Onegaz orain gure neuke nik,
Poztu guztiai gogua.
Zori gaistuan baña aurkitzen
Gaur gure España galdua,
Ia esan leike, gizon bakotxa
Dala nausi gurakua.
Nausigura alde zenbat geiago
Ainbat eta txarrago,
Alan uste dot aurrerantz bere
Nik doiala okerrago.
Baldin ezpada ainbat lasterren
Burua ipintzen danentzako,
Arrisku andian aurkituten da,
España eder au galtzeko.
Nausigura alde guzti guztiok
Gaitezen arren alkartu,
Ta zuzenbide sendo zintzo bat
Daigun guztiok atondu.
Errege on ta jatorrizko bat
Ipiñi daiogun buru,
Bere legiai ta aginduai
Gero danok obediai.
Zeñi datorkan Erregetza au
Ezin neike erabagi,
Jakinturia bagia nazta
Ez nua esatera ori.
Baña euskaldunok geure foruak
Gorde daiguzala zoli,
Gau eta egun isildu baga
Egingo dot iragarri.
Edozeñ dala Errege jarten,
Ez galdu geure legia,
Jaungoikoagandik ta antxinatik
Dogulako etorria.
Maitatu geure foruak eta,
Baita bere euskeria,
Berau dalako berbeta gozo,
Eta atsegingarria.
Bizi Bizkaia eta Gipuzkoa,
Nafarroa eta Araba,
Laurok beti bat egin daigun, ta
Iñoz galduko ez gara.
Eta azkenez bizi izketa eder
Geure geuria euskera,
Beraren seme leial leialak
Beti izango gu gara.
Orra Jaunak, baita bere Andrak,
Kantaurik neure asmua,
Baña ez dakit izan ote dan
Euroentzat gogokua,
Jakinturian izanik bada
Ikasbide bagakua,
Eta gañera biar izan dot
Epe, azti ta lekua.
Revista Euskara, 1880, III
|