Wecker eguzkiari
Zer balio du persona batek
Baldin ezpadu bistarik?
Zer da gizona, zer da bizitza
Bizitzekotan itxurik?
Naiera denak baño naiago
Nuke, o! Wecker jauna, nik
Nere begia len bezelaxen
Idukitzea argirik.
Gaur daño ez dit illuntasunak
Neroni eman beldurrik,
Begi argiak beti iduki
Ditut Zeruak emanik;
Illko nitzake bañan ikusi
Ezinda jarriko banitz,
Lur, ur, belarrak, andre, umeak,
Lore, eguzki ta izarrik.
Zentzu guziak ditugu onak,
Bañan lenbizi begiak,
Zerorrengana argatik datoz
Wecker gaur begiz eriak;
Txit urrutikan aberats aundi
Nola beartsu txikiak,
Zeren geiena balio duen
Gizonarentzat argiak.
Ezin zaitzaket ospatu gabe
Wecker jauna, nik gaur utzi,
Kantau bear det nai ta nai ez
Egin detana ikusi;
Donostiako andre urteak
Dituenari ez gutxi,
Beingo batean diozulako
Zerorrek ikus erazi.
Larogei eta zortzi urteko
Andre begiraungarria,
Kataratakin atzo itsu ta
Oraiñ zerana argia,
Izagirretar doña Frantziska
Orren zorion aundia
Nork zuri eman jaio ezpalitz
Wecker aiñ arrigarria?...
Egarri denak ura nai luke,
Goseak berriz ogia,
Errenak ibilpide ona ta
Gorrak belarri zolia;
Gizon bakoitzak osatutzea
Nai du beraren premia,
O! Wecker jauna, nik gura nuke
Senda deidazun begia.
Denak diote etzaiotela
Zuganatzea damutu,
Zeren illunak etxeetara
Argi dituzun biraldu;
Eta ni ere oro bat, berdiñ
Arren biraldu nazazu,
Zure izena ill arteraño
Kantuz dezadan altxatu.
Bertsoakin nik utsik zaitzaket
Wecker umanta goratu,
Aberats izan nedin mundura
Jaunak enindun botatu;
Zuri eskerrak eman nairikan
Neurtitzok ditut moldatu,
Diñ ezpadira ere jaun ona
Egin zadazu barkatu.
Zu bezelako gizonik iñoi
Illtzerik nik nai enuke,
Dakizulako pozetan jartzen
Bizi ziranak len triste;
Berdin jarriko nazula ere
Biotzetikan det uste,
Zeren dituzun mundu onetan
Jarri millaka ainbeste.
Illko baziña ere zuk utzi
Itzatzu ondorenguak,
Gutxi ateragatikan ere
Zu bezelako maiuak,
Beti izango diradelako
Begi eri ta gaixuak,
Eta ikasle zureak izan
Ditezen oiñ ordekuak.
Oroimengarri izango zera
Beti askoren goguan,
Jantzi zaitzala kondairak lorez
Galan-galanki buruan;
Illuna argitzen zu zeralako
Eguzki ederren munduan,
Ill eta gero izango zera
Izar ezillkor Zeruan.
Euskal Erria, 1901, XLV
Ibaizabal, 1903, 62
|