ASTOA LOREDUN

Hiriburuiar asto gazte bat

Bazoan behin peko hirirat,

Baratze lorez bazeramala

Bi xistro gaitzek jasan ahala.

Liliak eder, usaina gozo,

Jendea zagon bazterretik so;

Eta Baionan, nexkatxak, irriz,

Hurbiltzen ziren, lili bat nahiz.

Oho puttiko, zer arrakasta!

Urhezko kapa duk hire basta;

Hiretzat dituk irriak, soak,

Nexkatxek hiri beren besoak.

Taka taka tak, bazoan beraz,

Behatzaileak ezin aldaraz;

Beharriak xut hatzetan pindar,

Buztan azpitik haizeak hazkar.

Etxerakoan, espantu guti,

Urhatsa labur patarra goiti;

Gure astoak nekez derama

Ura darion ongarri zama.

Bi beharriak hits eta zabal,

Buztana zikhin, zintzilik, aphal;

Hatzak herrestan... putzka badoa,

Usain, urrinduz bazter osoa.

Aha putziko, hori duk planta!

Belztu zauk belztu goizeko manta;

Jendea, khexu, ihesi zoak

Phuka tinkatuz sudur ziloak.

Pullok oraino ez bazakien

Lore pullitak norentzat diren

Eta zertako zen asto sortu,

Oraikoan du zinez usmatu.