URTSOA ETA XINHAURRIA

Urri ondar haizearen hauskoaren

        Beroa:

Andre zoro mokokari, haur ergelen

        Gogoa;

Bainan ere pago, gaztain, haitz ederren

        Hostoa

Ordudanik, herioko aurkituren

        Da joa!

Hixtu luze saminetan horra nun den

        Hegoa...

Eta, nekez, begiztatuz mendi heien

        Lepoa,

Urtsoño bat —beldur dela sarearen—

        Badoa,

Ur hotzketa, egarriak zeren duen

        Ithoa!

Hor nunbait: Ainho ez bada, Udazubi,

        Urhats bat eta urhats bi,

        Sagar ala marrubi,

Neguari buruz, Andere xinhaurri;

        Bethi bilha, bethi kurri,

        Urerat zen erori:

                Badabila,

                Erdi hila,

                Dena laster,

                Denak alfer;

        Bera ustez igerika,

        Ura, nahi-t-ez, milika...

                Ezinak ezin,

                Harenak egin!

Etxalar galgarri hartarikan zabal,

        Hegal bat eta bi hegal,

        Oraintxet arras aphal,

Gure urtsoa jautsi —galtzen bada gal—

        Hor, edateko gal, gal, gal,

        Duelakoan ahal.

                Ixil ixila,

                Abantzu hila,

                Azken oldarra

                Laster beharra,

        Ikusten du xinhaurria,

        Laguntzerat ekharria,

        Heltzen dio abarño bat

        On dakion jal bidetzat.

                Hurrup eta josta,

                Itzul eta kurri,

        Zenbait hezkur gero jasta,

        Ttarrapattarat Xinhaurri...

                Oi, bakearen loria!

                Ba bainan ihiztaria

                Gorderik da hurbil,

                Urtsoa nahiz hil!

                Orai du menean,

                Harma begipean...

                Tiroaren pazka!

        Atx! horra nun, hatzka,

        Zango bat harturik daukan...

        ... Bi hegalez urtsoa gan!

Ihiztariari, behar zen bezala,

Zion xinhaurriak ausiki aztala!