ERBIA ETA APOHARMATUA

Erbitto bat: beharri xut, buztan labur,

Ausik, itzul, beha, jauzi... bethi beldur,

        Larretikan goizalderat,

        Zangoak arin,

        Jautsi zen behin

Jauregiko baratzerat.

Jauregiko baratzean jabe, ixil,

Apoharmatu handi bat nekez dabil,

        Etxea baderamala...

        Oraino barur,

        Urhatsa labur,

Panttupa pan plun panpala!

        Oinak arin,

        Kaskoz berdin,

        Erbi txarra irriz hasi;

        Gogor, konkor,

        Bainan ez gor,

        Apoharmatuak erasi:

        —Nitaz egiten duk irri?

        Xoroa... jokatzen dauiat

        Zoinek lasterrago kurri...

        To, aza buru pare bat,

        Debru zango luz ergela,

        Hi baino ere naizela!

        —He, zoin lehenka zu niri?

        Burutik etzira eri?

        —Jauna, erranean nago:

        Banizela zu bezenbat

        Heltzeko gaintto hartarat.

        —Zu lehen, ni aintzinago...

        Hots, arri, arri mandoko,

        Bihar ez Iruñerako.

        Urhatsa duela urri,

        Bainan tira eta kurri,

        Panttupa pun, panttupean,

        Jauregia bizkarrean,

        Apahormatu badoa.

        Dantzaria maiz xoroa...

        Bi azen irabazteko

        Hiru jauzi aski eta,

        Erbi jaun abiatuko

        Arizan gabe josteta?

        Auzik eta itzul, Xarpot eta tipul,

        Mutturra phereka,

        Bizkarrari hazka...

        Erbiak oinetan

        Ez du ez berunik,

        Bizkar errainetan

        Ez dakhar lagunik...

Hots, noizpeit erbia, zart! badoa,

Hala nola xixparen tiroa,

Bainan apoharmatuak irriz:

Erbi, nitaz trufa hadi berriz.

Zeren panttupa pun plun panttupan

Ordukotz heldurik baitzagon han.

        Geroa dela geroa

        Buru arinen leloa:

        Erbi xoro horren pare

        Jendetan asko badire.