BI ASTOAK

        Beraz behin,

Jaun Mattin eta Jaun Pettan:

Ez dakit nungo bi asto,

        Bazoazin

        Biak betan...

Mattinek zama bat lasto

        Bazeraman

        Lorietan:

Traka-traka, traka-traka,

        Nor gira gu'ka:

Handik uzker, hortik orro,

        Odola harro;

Beharri buztanak gora,

        Trufa sobera.

        Uliak firrindan,

        Bainan urrundikan,

        Baitire minbera.

Trikitrikin trikutrikun,

        Petan hor ilhun:

Kakoletan bortz kintal gatz,

        Bizkarrean hatz;

Buztan beharriak aphal,

Belhaunez dal dal.

        Uliek firrindan,

        Sistaka denetan,

        Badute nun bazkal.

Trikitrin, trak, trikin,

«Errak, gaixo Mattin?»

Trikutrin truk, trikun,

«Othoi, nezak, lagun?»

Mattinek, gaizo Petani

Laguntzarik ez eskaini...

Traka-traka, traka-traka,

Trufa gainerat musika:

«Zertaz duk, to, arrangura?»

Buztana bihurtuz gora,

Turrut eta zart! ahora

Egin dako bertze hura!

Ibarbide'ko errekan.

        Zubirik ez,

Handik atheratzekotan,

        Joan behar urez:

Pluf, plaf, eta punpalaplan!

Sekulako karmañolan,

Huna gure bi astoak,

Uli, gatz eta lastoak,

Nahas mahas igerikan,

Zoin gehiago musikan.

            * * *

Orai behar dautzuet aiphatu

Azkenean zer zen hor gerthatu.

Mattini hoztu zaion odola.

Petani berriz hustu kakola,

Gatza dena urarekin urthu,

Lastoak beregain oro hartu!

Mattinen deiadarrak!

Eta haren nigarrak!

        Debaldetan,

        Alferretan!

Ordukotz gure Petan,

Biderat iganikan,

Hasia zen kopletan;

Bazoan arin arin,

Triki-traka, kilinklin,

Kakola hustuekin,

Muthurrari milikan,

Buztana firurikan!