SU-GIZONA TA TXAKURRA

Su-gizon batek eukan txakur bat,

Ez ebana besterik egiten,

Ezpada jan ta jolas,

Ardurarik ez artu ezegaz.

Jagiten zan jaterako maira,

Pozkeri ta labankeriaz,

Joaten zala nagusiagana.

Palagu ta loseinkok,

Etziran bestetarako,

Azurrak ez eze mamiñak bere

Beraganduteko.

Dirautsa nausiak baten:

Bajakiat deitu baga atorrela jaten,

Sutegian sekula ez aut ikusten

Mallu zaratak ez due lorik galtzen,

Nire agiñ otsak barriz abe iratzarriten.

Kanpora alper jale ori ortik

Bazterretan ik esatea ondo ezjirudik

Nausi leloak artzen abela

Konde bat bezela.

Txakurrak orduan dirautso:

«Konde bat zer da geiago?

Alperrik bizitzeko jaiota ez nago?

Ez jaio inor asto, txakur baño».

Konde jauna kanpora-kanpora,

Ikusi egik beste etxeetan

Ea zelan aben tratetan.

Joan zan batera serbietan,

Nun euki eben gau ta egun jagola ateetan;

Beste etxe baten jarri eben itsu-aurreko,

Urrengoan sarturik tornu baten,

Okelea erretako jirak emoten,

Jaterik ez dabela itxaroten.

Ezagutu eban orduan astuentzat bakarrik

        Ez dala lana,

Txakurrentzat bere bai, ona ezpada

Ugazaba.