Indarra ta mañea

Ate bat luzaroan egoan itxita,

Eta alako baten abiau Benita

Egin zan, giltzeagaz bera zabaltzera,

Baña, ak ezin eban indarrez ezela;

Zergaitik zarrallea ugerraz egoan,

Ta giltzeak jirarik egiten ez eban;

Baña, abietan da aiztatxo gaztea,

Esanaz Benitari: zara kokolea,

Busti eban orioz laster zarrallea,

Bera legetxe bardin urrengo giltzea,

Sartu eban zulotik eta indar gitxi

Egiñagaz batera ak eban idigi.

Orduan ezauturik zelan san mañea

Indar andia baño sarritan obea,

Arrezkero kargea nik bere geiago

Darabilt burditxoan bizkarrean baño;

Burdia bere barriz askoz ariñago

Darabilt oriodun sillean badago.

Indarraren lekuan albada mañea

Dabena asmetan ez da burutik dongea;

Mañatsuak lagiña munduan ugari,

Tiro bategaz geunkez sarri illgo erbi bi.