Urrineko intxaurrak

        (Esangia)

Sarri agertuten dau goix ona zeruak

Egun ardi bat izan dagian munduak;

Lorarik lora egin mitxeletak pozik

Ibilten dira arro, txukun ta politik;

Ume koskondutxuak, zoraturik legez,

Jarraika duaz urrin artu albadabez,

Daukezalako grana ta urrezko eguak,

Balira legez gauza tint baliotsuak;

Baña artu orduko euren eskuetan

Auta biurtuten jakez ego ederrok bertan,

Orra umien pozak zertara datozen

Gauz eder baten jaube ustez egin arren.

Eguzki argiagaz bardin landa baten

Gauzatxo bat dizdizka urrin bada ikusten

Lora guztiak baño au da ederrago:

Bertara juan eta, baña an zer dago?

Ez lora pitxi eder, ez zoragarririk,

Ispilli zatitxo bat ausia bakarrik.

Gauza andia dala pentsau eragiten

Izar bustandun bere sarri da agertuten;

Askok sinistu oi dau dala miraria

Ta gerra andi baten señale garbia;

Orrelako gauzarik ezer izan ez da

Jende guztia larri ipinten dau bada.

Urietan piestak dirala ederrak

Esaten dabe beti urtero paperak;

Bertara juan eta, o zenbat alditan,

Pentsetan zan lakorik an ez da topetan!

Diru asko gastau ta damutuba etxera

Etorri oi da sarri jauna ikustera.

Arrantzalle bat baldin bada azartua

Asko artzeko ustez sarri urrin dua,

Gañera kostan bada gabetan farola

Illunagaitik bere ez deutsa ardura,

Eskerrak emon beioz alan farol oni

Utsik izanda bere oi dalako etorri.

Baitan askotan dua urrin egaztia

Largaurik bere jaio ta bizi tokia,

Itxirik abia ain lumatsu biguna

Galdu baleu legetxe buruko zentzuna,

Erbestetuagaitik damurik baperez

Doialako obeto bizitzera ustez.

Nik bere entzun eta urriñeko gauzak,

Zoro zororik egin nituzan ametsak,

Egan ez arren ontziz irago itxasua,

Baña emen ez topau uste zan lekua,

Sinisten nebalako, neke asko baga

Dirua Ameriketan irabasten zala.

Artu dot gisaxo onek engañu osua,

Zoratzen ninduana zan ispillutxua,

Ta neure farolaren errañu barrutik

Nago urriñegira emen etorririk,

Baña banintzateke itxas egaztia

Laster artuko neuke nik Euskel-erria.

O, neure jaioterri ta etxe kutuna!

Ortxe dot nik abia apaiz ta biguna;

Baitabere or daukat kostako farola,

Zein dodan biotzeko amatxo laztana;

Beraren argipetik ez baneu nik urten

Ez nintzan aurkituko ume zurtz gaur emen.

Baña izan naz beti ni txori-burua,

Alperrik orain daukat miñ eta damua:

Iñok gura ezpadau aik legez erratu

Esaera on zarrak, gaztiak, sinistu:

Urriñeko intxaurrak ots andiak dabez,

Bertara juan eta billatu baperez.