 |
JAUNSKIL
Latinez, grekaz eta markulakeriz hantua, jinen zaiku haurreko mendi-xokorat, baduela aurtengotz aski ikasirik.
«Lo eta jan. Jan eta lo. Ikastea akabo.»
Ez:
Ago dena begi, dena beharri. Ago bihotza zabalik eta ikas.
Hik bereziki, apezgaia, ikas hire mendi-xokoaren irakaspenak.
Ikas, belarretan eta jorran ariz, ikas izerdiaren balioa. Ikas, supazterretan luze mintzatuz, jenden minak eta ametsak. Ikas, kantu xaharrak gogoan hartuz, euskal-gogoaren misterioa. Ikas guziz, xahar eta gazteak entzunez, ikas hire jendearen mintzoa, ikas nola aipa bihotz-barneko gogoetak, nola aipa arimako tira-birak eta Jainkoa.
Irakasleak, otoi! ez galda, heldu den urrian, zuen gazteri: egin dutenetz latin eta grekarik. Galda: egin dutenetz euskal-lanik, bildu dutenetz euskal-irakaspenik. Jakin beharraren erdia liburuetan daukate, bainan bertze erdia euskaldun bihotz-mihietan eta euskaldun mendi-xokoetan.
Jainkoaren jakitate guzia ematen badiozute ere, jakitate hori alfer, ez badakite euskaltzen eta euskal-bihotzetan sar-arazten.
Etxekoeri, herritarreri arrotz bizitzea eta jaunskil bilakatzea: ikasle guzientzat zozokeri, apez-gaientzat bekatu...
17-6-48
|
 |