Argia,
Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir zora-garria.
Argia!
Zure beha, zure bila pindarka dut begia:
Oi, zu, nere bihotzeko lehiaren lehia,
Goiz-ihintzen ke arina, izarren hats bizia,
Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir eta irria!
Ilunbetan, hedoipetan zure bila ta bila
Bihotz-gogo indar oroz hatsantua nabila:
Zutaz goza, zutaz osa, zutaz zora nadila,
Arranoak bortuetan iguzki-suz bezala.
Argia,
Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir zora-garria.
Argia!
Zeru-lurren xoratzaile ezinago garbia,
Mendi-gainen goiz musua eta zeru-jauntzia,
Zuk daukuzu bihotzean pitz-arazten Egia,
Begietan soa eta... ezpainetan irria.
Oi, argia, nolaz ote zu denetan sar-araz
Denak beztiz, denak betez bozkario dirdiraz?
Hezur, hertzen ilunbeak nolaz ote funski haz
Argi-zabal zabalerat joaten duen su hartaz?
Argia,
Jainkoaren dirdiraren ñir-ñir zora-garria.
Argia,
Gau-mendetan gure Aitek su-harritik jalia!
Zu bilatuz, zu hedatuz pindarka dut begia...
Argia!
Dohakabe-artaldeen ilunpeko lehia,
Gizon-minen ke saindua, zeruaren hazia,
Jainkoaren dirdiraren sekulako irria.
* * *
Argiz-argi argiraino joan gaitzazu, argia:
Sekulako argiraino gaiten denak abia.
Ezkoaren idurian ur gaitzazu, argia,
Herriz-Herri pitz-araziz Jainkoaren irria.
Irriz-irri, argiz-argi, ohil-araz, argia,
Ilunbeen karkail hitsa, gezur eta lohia.
Argiz-argi argiraino, ator, Mundu guzia,
Irriz hilez dugun ikus argiaren Argia.
Beloke-n, 24-4-50
|