XORATURIK EGON ZEN...
Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa
Moldatu zuenean gizon-bihotza.
Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa,
Hain baitzen Jainkozkoa gizon bihotza:
Barnean eman zion Amodioa.
Lohi piskaño hori pilpilkan ari,
Amodioz pilpilkan Jauna iduri...
Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa:
Hura zuen munduan Errege jarri
Maitatuz egin zadin Jauna iduri.
Bihotz bat egin zuen eta bihotz bi
Amodioz jos ziten bat bertzeari.
Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa:
Bihotzak amodioz josiz elgarri
Egin zituen Jaunak bihotz-iturri.
Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa
Bihotzetan hil baitzen Amodioa.
Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa
Haragi hezurretan —Misterioa!—
Berritz sar-arazteko Amodioa.
Bihotzetan zen bihotz garbienari
Jainko bihotza nozbeit zitzaioan jali.
Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa
Eta gizon-bihotzak hari jazarri,
Hari oldartu eta odol ezarri.
Amodioz hustu da odolez hustu:
Hitzaileen bihotzak ondatu ditu.
Amodioz hustu da Jaun Zerukoa
Azken xortekin zaio Eliza sortu,
Mundurat Amodio hedatzen baitu.
* * *
Xoraturik egon zen Jaun Zerukoa
Moldatu zuenean gizon bihotza.
Bera bihotz egin zen Jaun Zerukoa
Ea noiz eta nola gurekin mintza...
Oi gizonen arteko Jainko-Bihotza!
...-52
|