Azotatzea

Au miragarriro

zegon turbaturik,

lan gartan berriro

enbarazaturik,

lakiotik ezin

atra ia sarturik,

eztakiela zer egin.

Jendea deitzen du

juduen jauneki,

an itz egiten du

modu obeneki:

Ekarri didaze

gizon gau zeureki,

ta kausak errantidaze:

Ni naiz informatu

zeuren alzinean;

deus eztut opatu

kulpa diozenean,

Herodesek erez,

an zinatenean,

eriozkorik bentzait ez.

Utziko dut beras

eskarmentaturik

bear den maneras,

jaiai beiraturik.

Guziek boz batez

ziote uniturik:

Barrabas utzi ta au il bez.

Juezak orduan

diskurritu zuen,

nolako moduan

herituko zuen,

aien beraxteko,

ta zer inen zuen,

Jesus ez akabatzeko.

Azotarazten du

eskarmentatzeko

Jauna, ta heritzen du

lastimarazteko:

O juez gaixtoa!

Ez azertatzeko,

bai utsiteko jaioa!

Jesus gorrek lenik

kulparik ezpadu,

berorrek erranik,

zer pena bear du?

Beraxtu juduak

gero nola nai du,

gogor guzis ilunduak?

Azotatzen dute

denbora luzean,

zatikatzen dute

manera tristean,

odoles usturik,

ta eriozko oñazean

il-kolore paraturik!

O jende kruela,

nola ez lastimatzen!

Beiratzen dutela

ain gaizki tratatzen

gizon Jangoikoa,

ain nola izan bazen

tzakur edo otso gaixtoa!

O kulpa gureak,

zeñen penak ala

erredentoreak,

zor balu bekala,

pagatzen baititu!

O gizon mortala,

nola zuk agradezitu!

Gorputz gaixtoaren

zure tentatzean,

gorputz sandu garren

pensa penatzean,

ta naiak Jauna erran

azote-oñazean:

Aski da ia, ez iago eman.