|
Purifikazioa
ia berrogeigarren
eguna argitu ze,
lengo legearen
gisa kunplitu ze:
Ama humeareki
elizaratu ze
ixil, humil ta pobreki.
Ofrenda obeagorik
ezta presentatu,
eztare alakorik
beñere ofratu:
Jaunak bere berez
irur tu kontatu,
Jesus, Maria ta Josef.
Ze Jerusalenen
zar benerablea,
an justo zirenen
bat prinzipalea,
zegona esperatzen,
noiz salbazalea
mundura atrako ote zen:
Simeon deitua;
onek izan zuen
zerutik mezua,
etzela ez ilen,
joateko zerura,
ikusi baño len
nai zuen Kristo Jaun gura.
Orduan izanik
berriro abisua,
doa berladanik
tenplora etsitua
bere antsiareki,
noiz ta aur keritua
amak zeraman bereki.
Besotan arturik
aur dibino gura,
zarrak despeiturik
ia lengo tristura,
asten da kantatzen
despeida zerura,
ta Jaunari bedeikatzen:
Orai despeitzen nau,
Jauna, ni bakean,
ni bere sierbo gau
egungo egunean,
zeren ikusten dut
orai azkenean
ene Jesus ta eneki dut:
Nola zuen erran,
jendeen aurreko
ala baitigu eman,
eben argitzeko
argi bat bekala,
baitare Israelgo
gloria gora ta gala.
Simeonek emen
mostratzen argia,
zeñeki bear den
izan alegria;
despedidan berez
billa konpañia
Jesus, Maria ta Josef.
Azken errana biz
amari: Ona aur bat,
onen kasos anitz
goratzeko onerat,
ta anitz erortzeko,
nola jomuga bat,
onen kontra tiratzeko.
Onek ama zaitu;
zuk au seme duzu;
herituko zaitu
arimaraño zu
ezpata tzorrotzak,
daitzen ala agertu
asko gaixtoen biotzak.
|
|