ALPERRAK

Askotu direanik

munduan alperrak

bardin askotu dira

ai! gizon okerrak:

gudea dabil orain

isil ugaria

zabaldu danik ona

alperren azia.

Ondo ian, bardin edan

eta gauza ederrak

bearrik egin barik

dituez alperrak:

zintzoak iaten dabe

bedar ta lastoa,

zintzoa beti izan da

alperren astoa.

Erlea dabil zintzo

egiten eztia

ezta baina ain gozoa

bere ianaria:

oraingo gizaldian

bakarrik alperrak

estia iaten dabe

erleai eskerrak.

Izanarren aardia

patari maitea

inok kenduten deutso

esne ta ulea:

ardi otzana legez

dira gaur zintzoak

bada lepoan daukez

biloiztutekoak.

Ezta dien bearra

beretzat izaten;

berak bear egin da

inok deutso iaten;

eztau bere iaubeak

gozetan erdia

oi dalako zintzoa

alperren idia.

Txoriak gizonakaz

daukez antz-umeak

bada ez oi dabez azten

eurentzat umeak,

tzoriai kentzen deutsez

umeak alperrak

eta gizon zintzoai

kintak eta gerrak.

Ondo bizi dira alper

sasi-iakintsuak

baina ez ondo onek legez

koko barritsuak.

Sasi-letraduentzat

eztago legerik,

eurak daukez saltzeko

sakelak beterik.

Txoriari begira

dagoan mirua

alperra da, ezpadauko

ziskuan dirua:

sarri egon bearko dau

kartzelan loturik

juezentzat ezpadau

topetan dirurik.

Baina libre edo lotuta

dagoan lekuan

zintzoa baino obato

bizi da munduan:

gaur alperra izateko

eztago lotsarik;

gizaldiak eztauko

bizi-modu obarik.

Asko dagoz alperrak

eztirudiela,

gizon onen izena

osturik daukela:

asko dagoz geldirik

bearrik bakoak

onek ez dira alperrak

ezpada zintzoak.

Bai ta badagoz asko

alper eskekoak

batzen iatorkuzanak

uzkur etxekoak:

onek basaurdak legez

erri guztietan

arto-gariak daukaz

inon soloetan.