|
BELARRA
Arazo-garaiz
erre-zale naiz,
pipa da nere laguna,
ke-belar oso
samin ta gozo
nastuen ontzi kutuna.
Pipa laburra;
nere sudurra
usai-eginkor luzea;
onen azpiyan
dagon aldiyan
nik pozor bete-betea.
Nayen dan eraz
maita det beraz
atson darion belarra;
onen bidez ain
barru det orain
idarokizko txingarra.
Toxatik artu,
gañezka sartu
kider-buru xakonean;
ke-belar ori
urriñez jori
laister da sudurmintzean...
Pipa txuriya,
kirten ausiya,
zorungai eder osoa;
aur zar batentzat,
ziñez neretzat,
edoski maite gozoa.
Ezpain-ertzean
pipa jartzean...
agur!, kezkaren goibela:
burauste zakar
guzik, bai azkar
banatu kea bezela!
Uste bat oker
irten-da loger
etsayaz etsai banago,
pipari esker
ez du gau-lisker
onek irauten luzaro.
Olerkarien
amets-aldien
goraltzigarri da nunbait;
argatik nere
olerki-xeme
apal au berdin sortu zait.
Arazo garaiz
ele-zale naiz,
pipa da nere laguna:
ke belar oso
samin ta gozo
nastuen ontzi kutuna.
|
|