|
ULIA
Donostiya ta
bere inguruko
zelai, baratz, lilitegi,
salleder naro
guzien gañez
maita det Ulia-mendi.
Eguzkiaren
dizdiz alayak
sarritan muxu damaio,
eta muiñ aratz
onegaz indar
bero bat osatu zaio.
Udaztearen
arnas epela
legunki zetorren garaiz
goi-aldi eder
luzean antxe
amaika bider egon naiz!
Ta zenbat aldiz
arkitu ere
bakarrik,ixill osuan,
piñu lerdenaz
jantziya dagon
aldameneko basuan!
Lertxundi polit,
xakon, biguna,
udaran izumai-toki;
basterrik maiten
gelgarriena
lertxundi orixe noski.
Ardi batzuek
abaroan lo,
ni berriz oroitz-ausnarka,
zoritxar baten
egazti beltzik
iñoiz etzegon eraka.
Biotzari an
lili-usayak
ats egin erazten dio,
ta nigan ere
pozaren-poza
loreantz urrin-jario.
Mendi maitea,
atseden billa
dijoazenen laguna,
bai gozoa zuk
laztan ixillez
damaiezun erantzuna!
|
|