ARRANOA ETA PHIKA

    Hegaztinen erregiña

    Arranoa deithzen dena,

Eta phika elhati Margota madama,

    Bazoazen paseari,

    Phentze buru bata gaindi.

    Xoko baztertu batean,

    Batzen dire ustekabean.

Margota izitu zen: aldiz arranoak

    Ya ontsa bazkaldu zuenak,

    Baderro: Komai, ez izi:

    Goazen biak paseari.

    Yupiter han goiekoa

    Yainko ororen gaiñekoa,

    Ardura omen da eneatzen,

    Okupatua den arren

    Mundoaren gobernatzen.

    Ni zerbitzari harena,

    Orok ongi dakitena,

Noiz edo noiz naski enea naiteke

    Nere nausiaren pare.

Hots! denbora pasa, solhas emadazu;

    Zeremoniak uzkitzu

Mokolux kuxean lothu zen erasten

Huntaz, hartaz, oroz; gauza hortan ezen,

Ezta ema zaharrik, ez eta edanskorik,

    Hari konparatzekorik.

Etzen gure agasak deus ez zakienik.

Non zer pasatzen den nahi dio ekharri

    Dama arranoari berri.

    Yauzi motxka dabillala,

    Toki batetik bertzera,

    Espiun paregabekoa,

Yainkoak badaki helas! nolakoa.

    Eskaintza hau gaitziturik

    Eta koleran sarthurik,

Arranoak derro: Xuhurra baduzu

    Zure etxea goarda zazu:

    Hitzuntzi, Mokoluz, adiu:

    Nere gorthean eztut nik

Zaren bezalako hitzkari beharrik;

Karatera hori hagitz da txarra ezen

Margotak etzuen bertzerik galdetzen:

Sobra zen tokian, ez baitzen fidatzen.

Ezta gauza ustetzen den bezalakoa

Printzen egoitzetan, sartzeko dretxoa.

    Hetan trantze kruelenak

    Estire falta direnak.

    Espiun, erreportarik

Han dire topatzen, bekokiz arraiak,

    Bihotzez bertzelakoak:

Gorderik yazarle bata bertzeari;

Ororentzat dire legez higuingarri.

Urus toki hetan, Margotak bezala,

    Dituena bi yaunzkura:

    Bata bere herrikoa,

    Eta bertzea hangoa.