TTIRRITTA ETA XINAURRIA

Ttirritta zagon kantari

Udak ziraueiño bethi,

Zenean negua ethorri

Bazukeien pentsa zeri.

Lau ill luze pasatzeko

Eta deusik ez yateko.

Ez xixari, em marmotxa;

Etxea zedukan hutsa;

Soillaruan ez bihirik,

Bankan ere ez laborerik:

Badoa bada hauzora

Xinaurria aizpa baithara

Gosetea kantatzera.

Agur, aizpa, banathorzu;

Zertan naizen ikhus-azu:

Nauzun, othoi, urrikari,

Prest indazu zerbait bihi:

Hitz dautzut, duda ez zaitela,

Zuhork badakizu berdiñ,

Gurekin hitza dela ziñ:

Bihurtuko dautzudala

Ethorri deneko uztailla

Intresekin kapitala.

Xinaurria baita guti prestatzaille

Gutiago are emaille:

Badiotzo ttirrittari:

Oro zaite elkhar iduri;

Hartzean handi promesak,

Nasai ziñak eta hitzak:

Ondoan ill ephekoa

Nihoiz ez agertzekoa.

Karitatezko legea

Ezta alferrak bazkatzea:

Nekhez tugunak uztatu

Nekhez guk utzten ditugu:

Eta zuk uda zenean

Zertan bada ziñaraman?

Kantuz nindagoen bethi

Zathorkidaken nor-nahi;

Ez bekizu gaitzi hori

Ay! ay! zure zelebrea!

Biba horlako umorea!

Kantuz uda ziñaraman?

Emazu bada orai dantzan.

Banoa nere lanera

Bazoazke kantatzera.

        Fabetto hau zertarako?

        Oror irakhasterako,

Adin gastean dena alfer eta nagi,

Zaharrean maiz dela gose eta egarri.

Eta huzkur dagonak denean lan-bide.

Badukela ondoan zer yan gabe yan-bide.

Finean gaizki dena ohitu gaztean,

Zaharrean bioa zakua soiñean.