GURE ARBOLA GAZTEARI

                Eskribidu zan irakurteko ustez

                gure Aretxaren azpian 1897ko Garagarrilean

Itxasoaren erditik iñoz

Farolen bati begira,

Pilloto larri ibilli dana,

Ontzia salbau ezinda; Nekez da larri

Zelan eltzen dan

Nai eban portu ta errira,

Modu berean ni bere nator

Arbola onen azpira,

Basamortutik gabaz ementxe

Ikusten neban argira.

Leiak gogortu arren goietan

Iñoz edurtza andiak,

Urtzen basitu ikutuagaz

Eguzkiaren begiak;

Zer egin daike gaur nire biotz

Bigun ta argizagiak,

Ikututean aurrean dodan

Euskaldun izar biziak,

Agertu baño neure barruko

Sentimendu zar guztiaK?

Arantza min bat dot biotzean,

Odei astunak buruan,

Neure eztarii moteltxo onek

Trumoe baten moduan,

Adierazo daian nai neuke

Tximistazoka munduan,

Zelan oraintxe sartu garean

Arbolearen ortuan,

Edo obeto esan dagidan

Euskaldun Paradisuan.

Jaikin begie gaur Aretx onen

Azpira batu gerala,

Euskaldun zarren seme zintzoak

Erdaldun bildurrik baga;

Maketo batek emendik bota

Egiñikoak bagara,

Gura dogula urtero batu

Dei egitera bertara,

Egin euskuna egin ebala

Nausi zalako indarra.

Jakin begie bere ezpata

Gaur bada biar eztala,

Jakin begie sekula baña

Ez dala illgo Euskara;

Arbola zarra ill bazan bere

Seme bat emen badala,

Eta zelan dan berau orritsu

Eta besangaz zabala,

Bere azpian zarren Batzarrak

Oraindik eingo dirala.