|
USTE EZ NEBAN ORDU BAT
Saritua izan zan 1883an Ondarrabian
Bizkaiko arma arriari
Josirik neure begiak
Kantauko dodaz Euskal-
-Erriaren gloriak.
Itxas olatu irakiñetan
Ara ona jira bira,
Pilloto larri dabillan gisan
Ontzia salbau ezinda,
Nundik ta nora ez dakiala
Joten dan legetxe kaira,
Emen sortu naz uste bagean
Orañtxe zuri begira,
Itsu triste bat otos-otoan
Sartzen dan legez argira.
Leikarraldorik gogortuenak
Eguzkiagaz begiak,
Josi orduko badira asten
Negarrez urtzen guztiak,
Zer egin daike gaur nire biotz
Bigun ta argizagiak,
Ez dauz botako begietatik
Ugari malko goriak,
Zure pertsonan pozez kantaurik
Euskal-Erriko gloriak?
Nire mingañak ots egin begi
Trumoe baten soñuan,
Odei peleak oi daben legez
Sarritan egiñ zeruan,
Pentsamentuzko burruka asko
Ditudalako buruan,
Euren tximiztak urten begie
Zirt-zart kanpora beinguan,
Zu zelakoa izan ziñean
Jakin dagien munduan.
Zu zer ziñean mundu danari
Esanaz bildurrik baga,
Lurra guztia zuri begira
Beti len zurtu oi zala,
Soru danean zure antzeko
Lorarik iñon etzala,
Zure orria beti zalako
Mardo, eder ta zabala,
Zeure fedea beti zuria
Izan zalako bakarra.
Zuri begira gomutetan jat
Inbidiagaz onuntza,
Lorau ostzera etorri zala
Aldi askotan arrotza
Baña otso orreek dituen legez
Bakotxak bere bildotsa,
Alan iruntsi oi zenduala
Etsaien odol garratza,
Guda danetan irabazirik
Etozan danai garaitza.
Zergaitik beti zure zantzoa
Beti izan zan aurrera,
Erantzunagaz atxak bertatik
Aitu orduko berbera
Aurrera, aurrera, garaitu edo
Burruketan ill bestela,
Gora mutillak, eguro goazen,
Arrotz zikiñak illtera,
Geure euskaldun fede garbia
Datozalako galtzera.
Zu ikusirik gogoratzen jat
Beste denpora batean,
Zelakoxea ziñean izan
Padurako ibarrean,
Zu zelakoa zinean baita
Nabasen moro artean,
Bizarra agertu zendualako
Batean eta bestean,
Nungo azañak ez diran illgo
Lurrak dirauan artean.
Beti ta beti izan zara zu
Alako argikaria,
Iruditurik Ipar-aldeko
Izar distialaria,
Lañotxo batek bere ez deutsu
Iñoz zikindu arpegia,
Millaka urtetan zu zara bada
Errien migarria,
Danetan nausi, danetan leneen,
O! zu Euskaldun Erria!
Gloria,zuri españatarren
Artean utsik garbia,
Gloria zuri dierri onetan
Ereiñ ziñean azia,
Beste guztiak zikindu arren
Zuk dozulako grazia,
Oso gordetan odol oitura
Ta izket añ miragarria,
Armeniatik Aita Tubalek
Españara ekarria.
Gloria, zuri, Erri ugari,
Dozuna mendi naiz atxa,
Zure semak zerren sorreraz
Dakarren euroen antza,
Odeiez gora direalako
Eregiten zeruruntza,
Bat bada andi, beste da azkar,
Bat eta beste umanta,
Beste erriak badauke bana
Zuk dituzu gaur eundaka.
Gloria zerren zure umeak
Galant diran gorputzetan,
Leialtasunez bardin bageak
Biotz eta arimetan,
Zoliak euren adimentuan
Asko andiak letretan,
Biurtsariak eziñ geiago
Erderaz eta Euskeran,
Solfan, kantuz te gerretan nausi
Leorrez zein da uretan.
Geiago oraindik neure Erria
Gura zinduket goratu,
Zure umantak baña gaur banan
Ezingo dodaz zenbatu,
Zerren zakustan jardin bat legez
Añ aberats ta loratsu,
Eta mueta danetakoak
Zelan dozuzan zuk sortu,
Zire begiok or ezin dabe
Zeiñ dan onena ezautu.
Txikia zara lurrez, Erria,
Birtutez aundi gaurdaño,
Etsyak ezin iruntsi arren
Zu añakorik ez dago,
Beste Suiza zoragarririk
Españak ez dau zu baño,
Bera ikusi daben nai nori
Baldin itauntzen bajako,
Gloria ori zurea ez danik
Ez deusku iñok esango.
|
|