ENE KURUTZE GORRI
Apeztasunerat heltzer eta...
soldado altxatua
Jendez jende goiz arrats burrunban nabila.
Nun zaitut ene gela, ene fraide-gela,
Ene kurutze gorri hoin beso zabala?
Oi kurutze gorria, ene sutzailea,
Ene azken nigarren lekuko maitea,
Zoin gostuz nindaukezun belauniko beha!
Garrasiz, ohopaldiz gaindika asea,
Lohi hautarik nago zeru-alde beha:
Jauna, ukatu duzun lehengo fraidea...
Zurea nintzen-eta, zure osoki,
Gain hartan gau egunaz kantari egoki;
Eta munduak tanpez hartu nau salbaiki.
Nun zaitut ene gela, ene fraide-gela,
Ene kurutze gorri hoin beso zabala?
Zeru-ametsetarik lohirat aurtikiz,
Ez nauk ez, mundu beltza, hustu goiko argiz;
Indar oroz niagok hire gatik irriz.
Bai, irriz, Jauna, irriz, bihotz nigarrez;
Irriz, nitan gelditu zorion-pindarrez,
Gure soldado gela zerutu beharrez.
Nun zaitut ene gela, ene fraide-gela,
Ene kurutze gorri hoin beso zabala?
* * *
Oi kurutze gorria, ene sutzailea,
Ene azken nigarren lekuko maitea,
Zoin gostuz nindaukezun belauniko beha!
Idronen, 14-5-45
|