INTZOLA
Herritar fraide bat, apezturik,
lehen mezaren emateko herrirat abian
Jin delarik iluna eta lo-ezkila
Zure kurutzatzea zoin dutan atsegin,
Zeruz-zeru dabilan itzal bat bezala
Zure gelara joaki ixil eta arin.
Hain gozo zait ixilik zure agurtzea.
Doi bat ukurtuz eta elgarri behatuz;
Hain gozo zait arima zutan ixurtzea
Zure soak urtua sor-lekuz ta zeruz!
Nola zaizkit orduan nekeak goxatzen
Gogoratuz Larrune, Sokorri, Oleta!...
Otoitz-ameska bainaiz eztiki lokartzen
Xurgatuz egunaren azken Jainko-xorta.
Gaur zorion pilpiran agurka nagozu,
Ez bakarrik ukurtuz, bainan belauniko:
Zure apez eskua altxatzen baituzu,
Jainkoaren gozoa nitan ixurtzeko.
Nere anai apeza, apez dohatsua,
Eskuratu duzuna ametsen ametsa.
Kristori zaudelarik mintzo zoratua,
Orroit nitaz ta... bete nere bihotz hutsa.
Jaunari eskaintzeko gure Sor-Herria
Baitzoazi bihar bozik gain urdin hoitara,
Ez egon goresmenek hirian josia;
Zoazi Oletan barna, zoazi Intzolara.
Intzolako erreka, erreka iluna,
Dena haitzpe, xirripa, hats eta pilpira,
Ilunpetik auhenez maiz entzun dutana,
Euskaldun Jainko-Semen Goizaren begira.
Zoazi larrez, oihanpez, harrokaz-harroka,
Leizeri gora dagon arkaitz gorriraino.
Eta xutik, dena kar, has handik oihuka,
Zutan hats eta su izanen duzuno.
Erran guzieri guk dugula piztuko
Erreketan ehortzi Euskaldun Gogoa,
Hemen Jainkoz beterik, noizbeit moldatzeko
Zeruko Euskal-Herri betierekoa.
Altxa gero besoak zeruko aldera;
Lurraren boz nasaien otoitza helaraz
Eta haitzak, harrokak, mendiak erdira
Tanpez piztuko zaitzun Jainkozko daldaraz.
* * *
Itzuli gabe otoi! igan Sokorrira
Eskainiz zure eta anaien arima.
Han itsas-mendieri lilluran begira,
Otoitz zazu azkarki gure Euskal-Ama.
Eta gaupean berritz elgarri ukurtuz,
Kurutzatuko gare, ixil eta arin.
Barnean pil-pil berak, aiko gare kantuz
Jainko Semen goiz hura laster argi dadin.
Orduan biak sutan goi-mendi huntarik
Denen pizterat gare orroaz jautsiko;
Edo, zorion hori anaier utzirik,
Hetan argi eta su ixilik urtuko...
3-7-44
|