DIOSKODOK BERE ALABARI LEPOA KENDUTAKO BIZITZA SANTA BARBARARI
Santa Barbara, zure bizitza
kantuz bear det zabaldu,
argitasun bat memoriyara
nai badirazu biraldu;
biotzak poza, mingañak ere
zerbait itzegingo al du,
ejenplo ori aditu faltan
iñor eztedien galdu.
Iñork nai badu atentziorik
desioarekin para,
aren bizitza kantatuko det
munduan legerik bada;
milla sei eun urte pasiak
jaiorik Santa Barbara,
aitak lepua kendu ziona,
Bitiniako alaba.
Barbarak aita zuen pagano
Jaunaren beldur gabia,
alaba berriz naiago zuen
kristiandadeko legia;
orientalen bataiatu zan
izanik umildadia,
orain zeruan gozatzen dago
bere eternidadia.
Barbara zuen aitak lenago
estimatua izana,
kolejiyo bat berak eginta
estudiatzen zeukana;
argitasun au memoriyara
ango maisuak emana,
orientalen kristau egin zan
Bitiniatik joana.
Andik etxera etorri eta
aitari zion eskatu
iru leioko obra berri bat
berak nola egin juzgatu;
alabak esan zuan moduan
agudo zuan prestatu,
bañan oraindik zertarako zan
etzuen manifestatu.
Iru leioak Trinidadiak.
au da señale klarua,
personal dira diferentiak,
Jaungoiko bat egiazkua;
Barbarak oiek adoratzeko
beregan zeukan gogua,
munduan obra onak eginta
gero betiko zerua.
Orra Barbarak agindutako
ermita txikiya egiñ,
ustez etzuen alabarentzat
orretarako eragiñ;
esaten zion ezkon zedilla
aitak nai zuen batekiñ,
erreino artan guztiyen buru
jarriko zala erregiñ.
Barbarak eztu gogorik izan
jolas oiek aditzeko,
erantzun zion zartu zala ta
umillago ibiltzeko,
Jesus zeukala bere maisua
nola bizi agintzeko;
orduan aita asi zitzaion
desafioka iltzeko.
Alaba igesi aita ondotik
obeditzeko argana,
mendua lertu milagroz eta
ezkutatu zan barrena;
arrapatuta jo ta errira
gobernadore batena,
aren legera muda zedilla
bestela biziya pena.
Joka golpatu, gañera preso
idolo oien mendian,
Barbara beti Jaunari deika
zeguen fede onian;
Jesus zerutik bisitatzera
etorri zitzaionian,
kartzelan kura egin ziyon ta
sano bidaramonian.
Birtutearen indarra zeukan
enemigoak austeko,
kriatura bat mundura sortu
orrenbeste ikusteko!
Milagro ori egiñagatik
etzeuden libre uzteko:
aien legera biur zedilla
edo bularrak mozteko.
Orduan ere lengo itzian
firme zeguen jarriya,
Jesusengana entregatua
izanik fede garbiya;
gero bularrak moztu zizkaten,
au zan lastimagarriya,
kulparik gabe ikusi zuen
tormentu oien berriya.
Bularrak moztu eta eraman
kalabozuan barrena,
Barbara bere itzian firme,
aitak ori zuen pena;
gobernadore batek eman du
erremateko ordena:
ezpatarekin lepua bertan
kentzia zala onena.
Santa Barbara eriotzian
egiten zitzaion asi
barkazioa eskatu eta
orazio bat Jesusi;
barbaro oiek begien bistan
illta nai zuten ikusi,
bañan etzuen aitarengandik
orrelakorik merezi.
Guraso batek umiarentzat
izan olako biotza!
Aitak esan du: «Nik egingo det
alabaren borrerotza!».
Deseo ori logratu eta
artu ezpata zorrotza,
bertan lepua kendu ziyon da
lagatu zuen il otza.
Esan biar det nola izan zan
gizon oien ondoria,
biyak tximistak erre zituen,
au da milagro obia;
lendabiziko aita kiskali,
gero gobernadoria,
orrengatik da Santa Barbara
suaren defensoria.
Konzepzioko donzellatasun
birjindadia zeukana,
ogei urtean aitak lepua
ezpataz kendu ziyona;
Abenduan zan martiri ori,
illak laugarren eguna;
gorputzak penak, animarentzat
gero betiko fortuna.
Bertso berrien errematian
eskatzen dizut zedorri:
iltzian zure konpañiyara
al baniteke etorri;
martiri onen penak zer ziran
orra atentzioz jarri,
ejenplo ori izan dedilla
munduan oroipengarri.
|