|
FRANTZESAREN IDEAK
Frantzesaren ideak
beti aldrebes,
gau lau baldin badira
biyar baterez;
aragiya len eltzian,
belar billa baratzian,
kardaberak jate'ituzte
dirubak aitzian.
Frantzesak apetitu
onian daude,
piskatxo bat eginda
lurrera auspez;
aragiya freskua nai,
ardua're arekin bai,
kafia're gustatuzen
diruba baluke.
Arakiñak daukate
marka etxian,
frantzesak emango du
kintzena artzian;
betor, betor egun ura,
pagatzeko milla dura,
badakite nola egin
gorputzaren kura.
Kantinera gaisua,
bestiak beste,
alperrik bete'ituzte
amaika este;
asko dabil pegatzeko,
frantzesari fiyatzeko,
alabari jan diote
gero pagatzeko.
Polainak badituzte
arroa biña,
lepoan gorbeta ta
kasaka urdiña;
galtza pana moratuak,
alkandora baratuak,
txapela ta relojua
gutxi pagatuak.
Frantzesak langilliak
dirala ustez,
pikatxoian asita
lurrera auspez;
gero altxa, txutik jarri,
pipa bana lurrez jarri,
egunian ezin ausi
katillu bana arri.
Soziedadia're
berak daukate,
Barrabas polsero ta
Judas alkate;
emakume sobatuak,
frantzesakin oratuak,
itz batian esateko
abandonatuak.
Goizian jeiki eta
frantzesen lana
pikatxoiak artu ta
lanera juanda
segi, segi zeren lanari,
egin arte fuerte ari,
aitormena emango diot
portatzen danari.
Oien deboziyua
juduan gisan,
ez dute enredorik
eman elizan;
gogorik ez an sartzeko,
toki txarra mozkortzeko,
bildur dira erori ta
azpiyan artzeko.
Frantzesak ibillitu
dirade ongi,
neskatxak engañatuta
aldegiñ emendi;
ikustian jarduten du
ziñukara, aditzen du;
frantzesak juan, neskak emen
bizirik alargun.
Lengo egun batian
zan komeriya:
putzura erorita
ito zan iya;
iru txiki sobre erana,
urak berriz beregana,
Antoniok izandu du
ateratzen lana.
Lonjinosek au ziyon:
«Ez juan billa;
frantzesa baldin bada
ito dedilla!».
Antoniok jun ta eldu,
etzuen nai iñor galdu,
jendiak gaizki esango zun
atera ez balu.
Orra bertsuak jarri
frantzesarentzat,
parterik ez dubenak
ez artu beretzat;
frantzesari beren fama
izango da nork emana,
gorrotorik ez eduki
Senpelarrengana.
|
|