GAROA elebarriatik

        76:

Seaska zarrak aur berria du

zeruetatik jetxia;

aingerutxoak ekarri dute

ezur t'aragiz jantzia.

Jaunak eman dit neretzat eta

nerea det nik Madalen.

Maite kutuna, ezaidazala

Jaun zerukoak berriz ken!

Goi urdiñean izarrik aña

daude zeruan aingeru;

Zabaletako baserritxoan

bat edo bat bear degu.

Nere laztana, nere bizitza,

nere erraien zatia,

ara zeiñ bigun jarri dizutan

seaskatxoan kabia.

Seaskatxoan nai ezpadezu,

zuretzako det altzoa;

egiñ ementxe lo ederrean

zerutar amets gozoa.

        107-108 (berea ez?):

Bertso berri batzuek

nai ditut paratu,

pulamentuz esanaz

gaur zer dan pasatu.

Bizkai guztia emen

Guk degu ondatu...

Ezta Ixio Mari

aiñ gaizki portatu.

Gaurko apostu orrek

badu inportantzia,

itz bitan esango det

bere sustantzia:

Bizkaitarren diruak

bete dit poltsia,

ara zergatik au dan

nere alegrantzia.

        231:

«Izarrik ezta

goietan, baña

argitan dago

lur guztia.

Belenen Jesus

jaio da eta

Jesus Bera da

gure Argia».

«Gure argi ta

gure zorion

pake pozaren

elkarlea.

Nola izan ez,

biotz ta anima,

Jesus, ni Zure

maitalea?»

«Illeak urre,

begiak urdiñ,

zerua bera

dirudizu.

Ai, aur ederra!

Ai, aur gozoa!

Ai maitetuko

baninduzu!»