|
JESUS'EN BIOTZARI
A
Erriak
Maitasunen egarrian
bizi zarena munduan,
ase zaite maitasunez
Jesusen Biotz dontsuan.
Batzuk
I
Nik billatu dot
maite nebana:
ona emen dakust
altara aurrean.
Ai, neure poza!
Ai, neure eztia!
Gorde naizuIa
Biotz zurean!
III
Eskeiñiarren
lurreko eztiak,
nazalako ni
gozo-zalea,
zer emon deuste?
Ur-tanta mingots
gose-egarrien
esnatzaillea.
II
Neketan nago,
Jesus laztana:
lasterka nator
bide luzean,
iturri garbi
gozoetara
oriñ azkarra
doan antzean.
IV
A! Balekie
jenteak, zer dan
zure ur garbien
gozotasuna!
Zeinbat samiñek
leukake eztia,
ta zeinbat gaisok
bere osasuna!
V
Zuretzako Zuk
egiñak gara;
Zugan nai dogu
bizi maiterik
Zugandik urrun,
Jesus biguna,
Gure biotzak
eztau bakerik.
B
Erriak
Gurtu daigun
Jaungoiko gure Egilea,
gizon danen janaritzat
altara orretan gordea.
Batzuk
I
Or barruan
dago umillik,
estaldua,
gizonaren
janaritzat
Jaungoikua!
II
Zeru-lurren
jaube badan
eztirudi.
Ogi pizkat
ikusten da
zuri-zuri.
III
—Jaun donea,
noizko dozuz
ondasunak?
Zeiñek olan
estal zaitu?
—Maitasunak.
Z
Erriak:
Artzai donea
zeran Jesus,
zure artaldean
ar nazazu.
Batzuk
I
Zugana nator,
Jesus nerea,
maite maitea,
ni Zugana:
bada Zu zera
maitegarririk,
Zu zera artzairik
gozoena.
II
Ibilli badet
bide galdua,
etsai-mundua
jarraiturik,
emen naukazu
gaur parka-eskean,
aldara aurrean
auspezturik.
III
Aztu itzatzu
nere uts-eitiak,
eta guziak
estal zatzu.
Damu det, Jauna,
oben egiña:
negar samiña
ken zadazu.
Euskal Erria 36 (1897) 474-476;
Euskalzale 1 (1897) 179-180;
Boga-Boga (1964, maiatza-ekaina) [9] [Zat.];
Ondarrak, 133-135.
|
|