ZARA'KO LOREA

            I

Madalenatxo Larraldekoa,

Saran sortu dan lorea,

noraiño zoaz ain goiz t'apaiña,

ain eder eta gaztea,

gerra-denpora bildurgarrian?

Nora, bakarrik, maitea?

—Bera-rontz noa bilatu naian

arimarentzat pakea.

—Bainan etzera, Malen, bildurtzen

bakarrik, gazte eder ori?

—Nere bidean ni bildurtzeko

zer egin diot iñori?

—Zer egin dezun? Zer egin dio

arkumeak otsoari?

Zer egin dio txori gaixoak

mirotz erpe sendoari?

Ai! Bildur zait, Madalenatxo,

Sararen edergarria!

Mirotz guziak t'otsoak baino

txarrago da gerraria:

bere legea da gorrotoa

t'amesa odol-egarria

laguntzat dauka bandera beltzdun

eriotz negargarria.

            II

Pinet gogorra da Sara aldean

prantses martitzen burua,

betosko illun, begirada txar

t'itz garratzean maisua.

Gudari askok egin bear du

martitz orren agindua.

O! Jaungoikoak egin dezala

biotz samur t'onekua!

            III

Or dator Malen... Arpegia du

gozo, biribil, leuna;

maitasunezko begiak dauzka,

begirada txit biguna,

gorputz lirain ta ondo betea,

sasoiko azkartasuna.

O zein eder ta zoragarria

dan Madalena txukuna!

—Nondikan zatoz? —galdetzen dio

gerrari batek zorrotzik.

—Beratik, jauna, —erantzuten du

Malen gureak—, Bera'tik.

—Zer egin dezu gaur Beran? —Jauna,

autortutzea bakarrik.

—Eztet sinisten, salari zera:

lotua zaude bertatik.

            IV

Ai! Badarame gaizkile-gisan

euskal mendiko usua.

Gezur txiki bat esan nai ezik

galtzen du bere burua.

Gazte zera ta, bizitzagatik!

gezur bat, Malen gajua!

—Salbe Rejina. Gaztea banaiz,

gazterik nai det zerua.

O mingarria! Men egin zaio

Pineten aginduari.

Zer egin dio txori gaisoak

mirotz erpe sendoari?

Zer egin dio arkumetxoak

otsoko amorratuari?...

                        Euskalzale 1 (1897) 43;

                        Ondarrak, 130-132.