www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Olerkiak
Nikolas Ormaetxea, «Orixe»
1950-1954

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Orixe. Idazlan guztiak II: Sorkuntzazkoak, Nikolas Ormaetxea Orixe (Paulo Iztuetaren edizioa). Etor, 1991

 

  hurrengoa

BERRAONDOKO MEZA

 

                (Indart-Zuburu senar-emazteeri)

 

Berraondoko

Elizaren izaria,

ez luze zabal,

baiñan biribil andia,

erran nezake

itsasoaren erdia,

itsasoz urrun

eldu denaren bidia.

 

Erdi erdian,

balitza nehon erdirik,

etxea dago

mundu ororen ixilik.

Ardi, bei, beor

goizean daude etzanik;

nere Mezara

igarotzen naiz artetik.

 

Ez da mendirik,

ez da zuhainik aldean;

txoriak ez du

txintarik osto gainean,

Indart-Zuburu

lo ditut bete-betean;

zeruak lurra

besarkatzen du bakean.

 

Aratxeari

marrumaz asi da beia;

ezkila orde

neri Mezarako deia;

apezik ez da

eskas da Mezaren geia;

besterik ezik

aski bedi nere leia.

 

Ixiltasunik

ez nun osorik aditu;

ixiltasunak

bere zurmurrak ba ditu.

Eliz ixilak

gogora bear banitu,

hau bezain ixil

ez dut nehon arkitu.

 

Eliz ixila

Kartusikoa Burgosen,

orobat ixil

Azkoitin Santi-Kurutzen:

han gertatu niz

otoitz beitarik egiten.

Ez nuen uste

txoko oberik ba ziten.

 

Ibili, joan,

beti nagozu erdian,

mugarik eta

bazterrik ez dun tokian.

Jinkoaganat

ari nizala abian,

geldi behar dut

erdi-leku den guzian.

 

Agur oraikoz

bego zuen arrabotsa,

txorien txinta,

iturrien pil-pil otsa,

oian itsuen

muskil orrien asotsa,

itsasoaren

marmari nahiz ostotsa.

 

Zuek zaituet

erdi ontarat ekarri,

—zuek oraino

Jinkoaren oroitgarri—;

ba dakizute

ni zertaz nizen egarri;

edan arteo

utz nezazute bakarrik.

 

Iduritzen zaut

ororen erdi nizala,

eginak oro

neretzat egin dirala;

askoz ez handiz

ez naute zenbait bezala

lotsaz beldurtzen,

andiago dut ahala.

 

Jinkoa dugu

giran orok erdi-leku,

Aren iduri,

denen erdian gaude gu;

erdi-leku hauk

muga bera dute pondu;

bi giralarik

elgar bat egiten dugu.

 

Erdi hontarik

ezin dugu ihes egin,

halarik ere

baztertzen gira minekin.

Bakea nahi

bestekin eta gurekin;

ez da bakerik

ortik ilkitzearekin.

 

Berraondoko

itsaso lur biurtua,

zeru-lurraren

ezpain beteko musua,

Elizik gabe

Eliz ontan dut Jinkoa;

gogoz dut emen

entzunen Meza Saindua.

 

Lur handia da

ostia bezain biribil;

ni niz apeza,

ez emen apezik urbil.

Bego latiña,

bego mintzai oro ixil,

Jinkoarekin

kuku neregan nadin bil.

 

Gordegu hontan

gertatzen niz andienik;

kuku, obeki

gauzak ikusten ditut nik.

Beste orori

begiak ertsi emanik,

Jinkoaganat

zabaltzen ditut azkenik.

 

Neurri ta neurri

beti niz pondu berean,

neurri ezina

den Jinko azken-gabean;

nihaur ein batez

hala niz Aren barnean;

ari nindeke

neurketa betierean.

 

Maitatzen zaitut,

Jauna, eginik ahala,

sortkari oro

ontan lagun ditudala;

are oraino,

—ni nizan bezain argala—

maita nai zaitut

Zuhaurek Zuhaur bezala.

 

Ixila Meza,

obe dut ixilik egon;

biotzez biotz

Jinko onarekin nagon.

Ez dut zurmurrik

entzun ere nahi nehon.

Otoitza goxo

egiten da Berraondon.

 

  hurrengoa