ADISKIDE BI ETA ARTZA

Adiskide andi bi

dijoaz bidean,

elkarrekin itzketan

umore onean;

artz andi bat zaiote

basotik irteten,

ikarak arbolara

bata da igoten;

bestea gelditzen da

gaisoa bakarrik,

artz andiari ezin

arpegi emanik.

Zer egin onelako

estutasunean?

Illa balitz bezala

jartzen da lurrean.

Nola artzak ez duen

gorputz illik jaten,

usai egin ondoren

da aurrera joaten.

Bereala jatxitzen

da arbolakoa,

eta lagunagana

lasterka an dijoa.

«Adiskidea —dio—,

txit det nik atsegin

zu emen arkitzea

osasunarekin;

zer ikarak ditudan

zugatik eraman,

beldurrez zu noiz artzak

bear zinduen jan!

Ixilik belarrira

dizu ark itzegin,

zer esan ote dizun

nai nuke nik jakin».

«Ara zer esan diran

artzak belarrira:

Munduan adiskide-

-mota asko dira;

ez dezu artu bear,

jakizu gaurdandik,

zure adiskedetzat

gizon beldurtirik».