64 BAT EMAN, BESTEA ARTU
Gure zorioneko Pernando au bazebillen bein beste askotan bezela, zer janik ez zuala. Alakoetan, jakiña!, erretore jaunarengana joan bear eskean.
—Erretore jauna: anega bat arto emango balit «ixtimatuko» nioke ba...
—Anega bat arto? Ez zeukeat nik alperrentzat artorik. Lan egin zak, eta ala izango dek artoa. Pernando ixil-ixilik etxeratu zan. Garizuma iritxi zanean, ordea, erretoreari «peatu» bear ziola, ta joan zan sakristira txartel-billa.
—Ia Pernando: zer esan nai du Santuen komunioak?
—Artorik ematen ez duana eramango duala inpernuko demonioak.
—Utzi akiok pakean inpernuko demonioari. Espiritu santua artu bear dek laguntzat, Espiritu santua; ez demonioa. Zer obra egin zikan Espiritu santuak?
—Etxe bat Errenterin, jauna. («Espiritu Santua» deitzen zioten etxe-egille bat bizi zan orduan Errenterin).
—Bai e? Joan adi bada Errenteriko Espiritu santuarengana, ta eskatu akiok txartela, nik beintzat ez diat emango-ta.
Ixildu zan berriz Pernando. Ez orregatik buru-makurturik gelditu.
Bere baratzan bi kalabaza aundi zituan erretore-jaunak. Aiek baño aundiagorik inguruetan ez zala-ta, arro-xamar itzegiten zuan, eta bai ondo pozik erakutsi ere.
Joan zen Pernando erretore-etxera, ta neskameari esan zion:
—Aizan, Mañaxi: erretore jaunak apustua egin din Eulizarreko Joxerekin, ia zeñek kalabaza aundiagoa ekarri. Ta baratzan daukan aundiena emateko esan zian.
—Ator baratzara, ta erorrek ebaki zak aundiena ara, pareta-kontrako uraxe dek.
Pernandok «rast!» ebaki, ta bizkarrean artuta eraman zuan.
Erretore jauna etorri zanean:
—Eta zeiñek irabazi du apustua erretore? Eulizarreneko Joxek ez zuan gauza aundirik ekarriko beintzat...
—Baña zer esaten ari zera, Mañaxi?
Mañaxik guzia esan zionean, erdi-aserre, erdi-parrez gelditu zan erretorea.
—Kalabaza zalea da orratio Pernando alproja ori. Txarteletan galanta eman diot bada baño berak aundiagoa eraman dit...
|