MOISESEN ESKER-ABESTIA
(Exod. 15,1-19)
(Biurtz-antzera)
Abestu dizaiogun, abestu Jaunari,
orren bioztun gutaz goretsi danari.
Erdibitu zenduen itsas-beitasuna
ta iruntsi zitun batez zaldi ta zalduna.
Jauna da nere indarra, Jauna da abestia,
gaizkatu ninduen-da, beiturik etsaia.
Zu zera nere jabe, Zuri gorapena,
gogoz Zuri damaitzut txalorik gorena.
Gurekin izan ziñan esku aundikoa.
Izen bat dagokizu: «Almenguztikoa».
Gudozte, gurdi eta Faraon berbera
jaurtiki zinituen itxas barrunbera.
Gudari zangarrenak istillu gorrian
barrendu ziran, beingoz, errai-gezalian.
Ondoratu ziraden, ari bat bezela.
Lertu zenizkigun ba orru zeriela.
Ondatu zinituen; ziñez zera bikain!...
Denak erre zinitun, galbizar bat bezain!
Orruka batu ziran asarre ugiñak,
uren eraso beltzak adiskide egiñak,
t'amildu zitzaizkien, gainka, ur-mendiak,
iruntsi naiez sumin Jaunaren etsaiak.
Zerragengu, beretzat gizonki ziola:
«erauziko diet nik amorruz odola,
arrapatuko ditut, laster atzemango,
burrukatuz zartaka bertan ditut ilko.
Erdituko dizkiet beren ondakiñak»...!
Baño... ai! gure etsaien ameskai ziztriñak!
Etzakiten, zitalak, Jaunaren indarra;
etzuten, ez nabaitu azkonen dardara!
Askatu zinituen eraso nastuak.
Gainkatu zitzaizkien ekaitz askatuak.
Sarrerazi zituzten gudariak bela,
beruna ur-azpira sartzen dan bezela.
Nor ote da, nere Jaun, Zu bezin indartsu?
Eres ta deuntasuna Zuri zor zaizkizu...
Gorrotatzen zaitunai beldurgari zera.
Maite zaituztenentzat guztiz biotz-bera.
Jaso zendun eskua ta ito zitun lurrak;
gezal biurtu ziran etsaien ezurrak.
Eraman ziñituen zureak zuzenik,
gaizkaturik errukor etsaien mendetik.
Zuzendu ziñituen zure etxe donera,
zerorrek gertutako mendi-magalera.
Jeiki ziran erriak, gudai otska zeuden...
Baño orain ari dira gorriak ikusten!
Noralde gabe dabiltz Edongo jabeak,
Moabek daralbiltzki estu naigabeak.
Kanaango gudariak igikor dagerzi;
gure Jaunak zigorka urrun daramatzi...
Eroriko al zaie zure esku zorrotza;
zimurtu zaiotezu beldurrez biotza.
Arri biurtu bitez zure etsai zitalak,
auxe arrentzen dizu maitasun-egadak.
Sartu zaiezu erri au zure aterpean;
gorde zazu zintzoki Jauregi donean.
Irauntasun osoan, eunkiak ondiño,
azkendurik guziok, dirauzu betiro.
Zaldiz zerraiztegun-ta, ekaitz beazunak
lertu zituen batez zaldi ta zaldunak.
Irauli zitzaizkien lerkoi ur-mendiak...
Bañan...legor zerraizten zure gudariak!!
Agur Maria
Iruña 1930-II-1
Zeruko Argia 177, 1933ko iraila, 140.or.
|