www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Poema solteak
Estepan Urkiaga, «Lauaxeta»
1925-1937, 1974

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio informatiko honen egilea: Josu Lavin; Urkiola, 1-1C 48990 - Getxo (Bizkaia)

 

aurrekoa hurrengoa

LOREAK ETA EGUZKIA

 

Ur-ondoan ziran loreak

axe samurren usaingarri,

eguzkiaren maitagarri.

Kulunka ona, kulunka ara

        gustijak

pozik egozan berotara.

 

Eguzki-kalda lur-ganian

loreak zimeltzen ebillan.

Aldezlari iñoz ez garillan.

Zutago goitik eguzkijak

        unian

legor ziran orri gustijak.

 

Ama-samur orra odeya

lora ta eguzki-artian.

Itzal leuna lore-ganian

orriño ororen mosulari.

        Ken-deya

egin eutson, baña, itzalari.

 

—«Kendu adi, odei aztuna,

ezin yoguk eguzkija ikus».

—«Lora-taldiak ezin nakus.

Eztau euki gura onduan

        zoruna»

negarrez itzalak iñuan

 

Eta negar-malko bigunak

jausi ziran loren altzora.

Tanta jausi yaken kolkora.

Eta odei aren malkuak,

        itunak,

alaitu ebazan gaxuak.

 

            * * *

 

Lora onein legez zoruak

kenduten dabe laguntzea.

Baña adizkide egizkua

ezta aldenduten orregaitik

        Goguak

eztabe galtzen laguntzarik.

 

                        (Euzkadi, 1932, bagilla, 9).

 

aurrekoa hurrengoa