LOREAK ETA EGUZKIA

Ur-ondoan ziran loreak

axe samurren usaingarri,

eguzkiaren maitagarri.

Kulunka ona, kulunka ara

        gustijak

pozik egozan berotara.

Eguzki-kalda lur-ganian

loreak zimeltzen ebillan.

Aldezlari iñoz ez garillan.

Zutago goitik eguzkijak

        unian

legor ziran orri gustijak.

Ama-samur orra odeya

lora ta eguzki-artian.

Itzal leuna lore-ganian

orriño ororen mosulari.

        Ken-deya

egin eutson, baña, itzalari.

—«Kendu adi, odei aztuna,

ezin yoguk eguzkija ikus».

—«Lora-taldiak ezin nakus.

Eztau euki gura onduan

        zoruna»

negarrez itzalak iñuan

Eta negar-malko bigunak

jausi ziran loren altzora.

Tanta jausi yaken kolkora.

Eta odei aren malkuak,

        itunak,

alaitu ebazan gaxuak.

            * * *

Lora onein legez zoruak

kenduten dabe laguntzea.

Baña adizkide egizkua

ezta aldenduten orregaitik

        Goguak

eztabe galtzen laguntzarik.

                        (Euzkadi, 1932, bagilla, 9).