BIDE-ZIAR ABESTEN

                            I

—Neure begijok dira gaba baxen baltzak:

Maitasun-zalez dakart bijotzeko suba.

—Lora baltzak edurtzan bildurgarri yataz:

Begi orrein diztira erijotz-mosuba.

—Ezpan oneik sugarran mingain gorritsuba.

Lorak zabaltzen dabez matrail-kutunean.

—Ezpan-samur ganian zabalduko lorak

Larrosa zauritubak geure bijotzean.

—Zitori antza dager neure soin garbijak.

Mosu orrentzat artu bere edertasuna.

—Edurran antzekuak zitorijak dira.

Loitu ezkero ezin atzindu lizuna.

—Ezpan oneik lañua, begijak ametsa,

Gorputza ikugai-eza, ezin zaitut maite.

—Irudi gelgarrijoi, neuregana zatoz!

Maite eziña betiko neugaz lotu zaite!

                II

Lorarik lora

amets egalez

sortu yatan lei sutsuba.

Irri egisten

lili leunentzat

neure maitasun mosuba.

Ortziak gero

urrezko argiz

lotu eustazan begijak.

Ñirñir egisten

ixar ta lorak,

neure begizkun gustijak.

Maitasun ori,

gero zeu baña

beitu zinduban zorunez.

Agur betiko,

ixar ta lorak,

gaztarua ilda samiñez.

Neure mosuntzat

lora leunenak

neska politan ezpanak.

Begizkunentzat

ixar argijak

maitian begi laztanak.

                III

Abesti leunak loratzen ziran

ezpan ganeko gentzean.

Bijotz samurra bildu eustazun

maitasunezko leyean.

Orain ixilik abesa dago

eta zerurantz begira

dizdir begijan malkuak dagi

maitasun baten distira.

—Abes bigunen erregin ori,

alai abestu egixu.

Orain maitale garealako

samiñez negar dagixu?

Ezpan kutunak neureganatuz

mosuba damost amesti.

—Ta mosu oneik, samurki diñaust,

eztabez anei abesti?

                        (Euzkerea, 1930, 500, or.).