ARALAR

                        Euskal-Esnaleak 1927gko, sariketan 1. sariz saritutakoa

                        Naparroako «Euskeraren adiskideak» deritzaion bazkunari

Bizitz-bideko autsez t'odolez josirik dator

olerkaria zugana:

artu, ba, pozez, biotz-negarrez, ai!, bustitako

bere muñ eta laztana.

Negarrez zaude... Biotz-muñean nabaitu dizut

oñazearen eztena,

ta ara, banator, zurekin negar egin naiean

Euskal-Erritik barrena.

Ai! Zaude ixilik... Badakit-eta zergatik negar

dagiten zure begiak;

gure mendien espak aditzen, umetandikan

badaki olerkariak.

Badakit nik noiz agur-dagitzun pozez urturik

zuri Ernio altsuak,

ta noiz negarrez biok zaudezten laño beltz-pean

lotsaz sartuta buruak.

Bai, zaude ixilik... Nik euskaldunei esango diet

zure naigabe zorrotza,

t'orduan noski euskaldun onak adituko du

zure deadar mingotza

Euskal semeak...! Entzun gaur arren, entzun ta aditu

arretaz nere bertsoak...!

Gure Aralar negarrez dago... ta aingeru Migel

lotsaz bildurik egoak...!

Zenbat oroipen alai eta illun piztu oi diran

emen, biotz-barrenean...!

Euskal-Erriko Edesti dana bizirik dago

oraindik zure gañean...

Oraindik ere dirdist-dagite belar-gañean

Goñiren malko gartsuak;

oraindik ere entzun oi dira guda-mutillen

irrintzi ta asnas-estuak...

Ta... nor ote da erritik-erri, basotik-baso

Aralar-mendi-burura,

bide osoan negar ta negar antxe datorren

atso agurgarri ura.

Alarguna lez beltzez jantzia, makil sendoa

bere esku dardaritsuan...

Doi-doiez dabil... bañe almen-garra, sutegian lez,

pizturik dauka barruan.

Bere aurretik, otso-antzeko Baso-jaun beltza

bide osoan alaka...

Bere alboan, elur antzeko ega luzedun

Maitagarriak egaka.

Erregiña da... Bañan ez dauka koroi ederrik

bere buruan gaxoak...

Bazeukan, baña... Kendu diote, ta iñork bestek ez,

ai!, bere seme gaiztoak...!

Oraindik ere bere semeok, beren erritik

bota nai dute gaxoa...

Ta aien igesi, bere jauregi danak utzita,

mendi-goieta dijoa.

Auzpez Migelen aurrean dago goruntz jasoaz

negarrez bere begiak...

Geroztik daude, Migel naigabez, negarrez berriz

Euskal-Erriko mendiak.

«Ama Euskera, ene kutuna, —dio Migelek—

txukatu zure negarra...

Zoaz errira, t'euskaldun onak adituko du

gaurko nere deadarra.

Zoaz errira... Jaunak biotzez maite zaitu-ta,

maite du-ta zure Erria:

berriro zoaz semeengana, ni izango naiz-ta

gaurtik zure Zaindaria».

                         * * *

Agur eta agur Naparroako anai maiteak:

zuentzat nere txaloak;

Aurrera... ekin, anaiak batzen ta Ama onari

txukatzen negar-malkoak.

Erririk-erri anai guziok batu t'eraman

Euskeraren magalera.

Ez utzi Ama maitasun billa aterik-ate,

eskale batean antzera.

Euskal semeak...! Guziok batu, t'eutsi Euskerai

gaxoa il baño lenago.

Jainkoak nai du...! Ta Aingeru Migel ezpatarekin

gure bazterrean dago.