www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Biozkadak
Luis Jauregi, «Jautarkol»
1929

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Biozkadak, Jautarkol (faksimilea). Gipuzkoako Aurrezki Kutxa, 1975

 

aurrekoa hurrengoa

AMONATXOA... ESKEAN

 

               I

Erriko elizaren ate-ondoan

amonatxo bat dago egun osoan.

Buruan zapi beltza ta ille zuria,

begitan... itzalita bizitz-argia.

Esku dardaritsuaz beti eskean,

baña otoitza beti bere ezpañean;

otoitza ta irri-parra bere ezpañetan,

Jainko-maitetasuna, biotz-zañetan.

 

Berak esanda dakit bere bizia:

bizitza illuna, odei beltzez josia...

Zazpi semedun ama errukaltsua,

berrogei urte eskean, ta ogei itsua.

Senarra gaiztoa ta seme mozkorrak:

biotzean negarra, etxean zorrak...

Alaz ere otoitza, bere ezpañetan,

Jainko-maitetasuna, biotz-zañetan.

 

Geroztik ezin aztu amonatxoa,

geroztik ezin uka limosnatxoa;

geroztik dakit zenbat gure Jainkoak

maite ditun eskale onen gogoak;

geroztik dakit nola beazun-pean,

eztia arkitu neiken nai dedanean...

 

               II

Erritik urrun, ixil-ixilik

        kanposantua...

Antxe aztuta txoko batean

        amona itsua...

 

Zurezko gurutz txiki bat baizik,

        gajoak ez du:

ara negarrez oraindik iñor

        ez zaio eldu.

 

Bai...! Eguzkia mendi-tartetik

        sartu danean,

ikusi oi da noizpait apaiz bat,

        obi gañean

auzpez jarrita, Zerurontz beira,

        otoitz-luzean...

 

aurrekoa hurrengoa