www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Koplak
Joakin Lizarraga
1793-1821, 1983

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Koplak, Joakin Lizarraga (Juan Apecechea Perurenaren edizioa). Euskaltzaindia, 1983

 

 

aurrekoa hurrengoa

Konzepzio garbiaren

 

Perla ain preziosoa

Jakin zeien zela

doai graziosoa,

ta andik eldu zela,

buratso sanduen

otoies zeiela

logra, Jabeak nai zuen.

 

Adam ta Ebaganik

etorki bazuen,

baña aien kulpatik

parterik etzuen.

Nork predestinatu

zuen ama, zuen

kutsatzetik preserbatu.

 

Naiz guziok sartu

aien bekatuan,

Maria ez aipatu

guzien kontuan:

Berex asentatu

du bere libruan

Jaunak ama, ta guardatu.

 

Guziek petxa zor:

Etorris bekala,

ots, dio, paga or.

Maria ez ez ala;

ikusi urrunera:

Persona erreala

au, dio, duk, ez petxera.

 

An zio legeak:

Il guziak laster;

bai, baña erregeak:

Zer duzu zuk, Esther?

Lege ez zuretako,

zu graziosa eder,

baizik da guziendako.

 

Guziendako da?

Nola ezta Estheren?

Onendako ezpada,

nola da guzien?

Esther baita berez

erregina, zeren

guzietan kontatzen ez.

 

Esther graziosa

ta agraziatua,

Maria ditxosa

ta bedeikatua,

Jaunaren grazia

baitu logratua,

 

Izateko birjin

eta ama batean,

milagroak egin

zitue berean

Jaunak, ta ori gabe

zuke sabelean

izan bekaturik gabe.

 

Zer etzue eginen,

bere eskojitua

sanduki izan zeien

len konzebitua

bai bere grazian,

eta ez funditua

bekatu ta desgrazian

 

Nola sinestatu,

bere ama autatua,

zukela aguantatu,

zegon mustatua

bekatuareki

eta markatua

satanasen markareki?

 

Etzuke maitatu

ia beras orduan,

baizik desterratu,

naiz zen momentuan,

bera ez ikusteko

alako moduan

zegolarik garbitzeko.

 

Nork sinestatu, naiz

momentu batean

utzi zuela gaitz

gaizki bitartean

ama Jangoikoak,

ta bere eskupean

zeukala etsai gaixtoak?

 

Desgrazia gontara

erori baño len,

emanik autara,

amak naiko zuen

ez ama izatea,

ezi etsai Jaunaren

 

Bai ta zer gloria

zen satanasena,

ines memoria,

ziola zukena

erran antustean:

Ama Jaunarena

egonda nere eskupean.

 

Ez ez alakorik,

birjin gloriosa,

zu bekalakorik

ezta, ama amorosa.

Beti grazian zu,

beti graziosa

Jauna zureki izan duzu.

 

Zure zimenduak

oianen gañean,

pasatus sanduak

ziren gorenean

zuk, konzebitua

zinan oronean

ta grazias kunplitua.

 

Nai delaik tratatu

bekatuen miña,

eztut nai aipatu

Maria birjina;

oso biktoria

du Jaunak egina,

ta Jaunaren da gloria.

 

Augustinok zio:

Eta bizi baze

luzaro bat, dio,

bekaturik gabe,

ez grabe, ez leberik,

au dela señale,

etzela orijinalerik.

 

Orai Elizaren

ia-egerdian,

ama birjinaren

argi eder andian

dago klaraturik,

bizitza guzian

etzuela bekaturik

 

Bekatu len lena

in zen egunean,

Jangoikoak pena

eman zuenean,

erran aski zuen,

sugearenean

nola Maria libre zen.

 

Izain duk kontra bai

ik emastekia,

irearen etsai

arren jendakia,

ark dik urratuko

ire bekokia,

ta euroi oinperatuko.

 

Zein da emasteki gau

garbi eder fuertea,

garaituzuengau

suge serpientea?

Ori da Maria

grazias betea

in duena biktoria.

 

Beras serpienteak

etzuen kutsatu,

beneno tristeak

etzuen mantxatu,

autatu zuenak

zue preserbatu,

Ama Semerik obenak.

 

Izan zara beras

betiro, o Maria,

libre guzis arras

ta garbi garbia:

Jesus eguzkia,

zu mendortz argia

ta beraren iduria.

 

O ama Maria,

o miragarria,

da seme andia

amaren neurria;

ura nolakoa,

zu eder garbia

zara aren gisarakoa

 

aurrekoa hurrengoa