|
Maria ama birjin
Jangoikoarena,
naiz nik erran ezin
guzia zarena,
nai nuken aipatu
bai dezaketena
zutas, ta alegre kantatu.
Kanta, mia, kanta
Maria bakarrik
ederra galanta.
Non bere pareirik?
Beraren aldean
nior ez ederrik
gizon ta aingeru-gendean.
Goren gorenaren
Maria urbilena.
Goren eztenaren
da goren gorena:
Jangoikoa iago.
Jangoiko eztena,
guzia da gutiago.
Au bere maitea
Jaunak autatua,
grazias betea,
ta bedeikatua
emastekietan,
berex goratua
jendemende guzietan.
Jangoikoa gure
on naies gizona
egin da, ta bere
Ama nai du ona,
ta daiken obena,
ta dagokiona
berai, berak in duena.
Ongi dakienak
ama autatu zue,
poderoso denak
nai bekala in zue.
Auxe beretako,
nola bidezue
prestatu bai ortarako!
Gora guk gogoa,
nola Maria den:
Txoil ez Jangoikoa,
bai Jangoikoaren
txoil gisarakoa,
ta Jangoiko-ezten
on dena gañarakoa.
|
|