OTARTXO UTSA

                (Alaba bakar zuenari, aita-alargunak)

Zumezko otartxoa,

bazterrean utsik...

Noizdanik, gaixoa,

ez duzu lorerik?

Udaberriero

baizenkustan ikus

lore-ontzi naro,

zergatik gaur ain uts?...

Mendian ari da

kukua kantari;

Basoa ta Itzala

elkarren maitari;

mitxeletak, ilkor-

ezik beren ustez,

badabiltza an ta or

lur apaindu gainez...

Zumezko otarñoa:

udaberria izan

ta, nola, gaixoa,

zaude baxterrean?

Yun baita, betiko

yun, aitaren poza!

Loreak biltzeko

ez izaki gauza!

Beso biguin aiek

gogortu baitziran,

ta itzali begiek

gau etengabean!...

Zumezko otartxoa,

erraidazu, arren,

uts duzun ondoa.

Ez ote, bederen,

loreño bat aaztu

zure sabelean,

aita dadin poztu

bere negarrean?

Ondar ximelenik

gabe zen otarra...

Yaso dut geldirik...

Ari dut negarra...

Geroztik, iñoizka,

urbiltzen natzaio;

begira nagoka,

begira, luzaro

Ta sarri (gogoan

iduritu bizi)

lore bat, ondoan,

eginik du mami.

Lore bat, gorria,

mardul, eze, beti;

erts-ezin zauria

odolezko iduri...

Oroitzezko lore,

laztan biotzeko,

itzali den nere

izarrarentzako.

1930