www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Bertso jarri guztiak
Txirrita
1886-1936, 1971

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio elektroniko honen jatorria: Txirrita. Jose Manuel Lujanbio Retegi, Txirrita (Antonio Zavalaren edizioa). Auspoa, 1992

 

aurrekoa hurrengoa

Bertso berriyak
Txirritak jarriyak

 

              1

Gaude milla ta bederatzi eun

ogei ta amaika urtian,

Kristo zerura iyo zanetik

orañdaño bitartian;

arrigarrizko kaso bat dago

Gipuzkoa'ko partian,

au Ezkio'ko Andua deitzen

zaion barriyo batian.

 

              2

Amabi urteko alaba eta

zortzi urteko mutilla

amak auzora bialdu ditu

gaberako esne billa;

imajiña bat azaldu zaio

añ ederra ta umilla,

etxera juan da amari oska

aikiñ etorri dedilla.

 

              3

Alabak amai esaten ziyon:

«Au eziñ al du ikusi?

Oso ederki jantziya dago

bere korona ta guzi».

«Ama Birjiña izango da ta

etzuaztela igesi!».

Belaunikatu lurrian eta

errezuan zian asi.

 

              4

Aitak Jesusi iju in ziyon:

«Nere Jaungoiko prestua,

argitasun bat bialdu dezu,

etzaude gutzaz aztua;

neronek ez det ikusi baño

biyotza daukat poztua,

zerorren Ama izango dala

nik egin dedan juzkua».

 

              5

Geoztik beste lagun batzuek

badirade ikusiyak,

aldi artara beiratzen dute

etortzen diran guziyak;

milagro aundiya izango dala

baditugu notiziyak,

izketan egon diradenari

adituta ikasiyak.

 

              6

Sinistaturik nola dagoen

guretzat borondatian,

ejenplaria dator jendia

bire guziyak betian;

ataundar batek itz egiten du

egun bitatik batian,

iruritzen zait sartuko dala

zeruetako atian.

 

              7

Imajiñ ori jantzi batekiñ

ikusi zuten lenago,

baño geroztik muatu ditu

beste bi-iru jenero;

ori beiñ bistan jarri zaionak,

ni enteratua nago,

berriz ikusi lezakiela

juaten bada egunero.

 

              8

Geok ere guk toki artara

buelta bat egiñ genduan,

ango jenderik geientxuena

zegon sinismen senduan;

toki ori da Ezkio-mendin,

arbola biren onduan,

ainbeste jende izaten zanik

ez nuan uste munduan.

 

              9

Mendi geiena betia zegon

emakumez ta gizonez,

negar-malkuak darizkiyela

errosaiua esanez;

arriturikan alkarri beira

ango seriyotasunez,

gaixto samarrak umildu ziran

naiz fede asko izan ez.

 

              10

Elur-malua bezela dator

jendia arratsaldian,

estaziyotik Ormaiztegi'ra

Ezkiyo non dan galdian;

Zumarraga'tik automobillak

danak alkarren pelian,

orko kontuak aditu eta

zerbait ikusi zalian.

 

              11

Ameriketatik abiyatuak

bai omen dia birian,

Ezkio'n dagon milagru ori

ikusitzeko idian;

ezkera noski surtan erreko

edo itoko urian,

zer izango dan iñork ez daki,

danak beldurrak aidian.

 

              12

Kanta-paper au biar bezela

etzan erreza ditatzen,

saiatu biat fabori ori

ote genduken kitatzen,

Ama Birjiñai agur egiñaz

geren animak maitatzen;

aldez aurretik abisatu du

lenbailen presta gaitezen

 

Bertsolariya,

[1931-10-04]

 

aurrekoa hurrengoa