BETOZ NEREGAN AURTXO MAITEAK

                Eusebio Blasco-ren goititzak gure izkuntzera nik aldatuak

Aitondu naiz ta oroimen zarrak

beregan naramakite,

ume polliten jolas, fartxo ta

kantuak alaitzen naute;

betoz neregan aurtxo maitiak,

ondoren bildu zaitezte!

Umeak dira lore biziyak,

ayek gabe nik ze triste

arkitu nuen etxe-zokoa;

laister nitzan gogobete...;

betoz neregan aurtxo maitiak,

ondoren bildu zaitezte!

Baldin larriro nere begiyak

iñoiz negartzen badute

gaztetasuna gogoratuta

oroimen bat edo beste...

malko samiñak txukatutzera,

ume laztanak... atozte!

Luzea lana, egun laburra,

nekeak artu nau mende.

Idiki, arren, leyatill ori...

Eguzkiya doi doi,... ene!

Betoz neregan aurtxo maitiak,

ondoren bildu zaitezte!

Gizonak beti esker gaiztua

eman izan oi dirate

t'amoriyoak berriz erantzun

gogorra kupira gabe...

Betoz neregan aurtxo maitiak,

egiya zuek zerate!

Ai, zer aundiyak nere semiak!;

bañan oraindik ezdute

doatsugoak umez-umetan

ziradenik oiek uste

nik otsegiten niotenian:

aurtxo laztanak atozte!

Iltzera nuan ordu ayetan

inguratu nazkizute,

aingerutxuak oyan ondoren

euki ditzadan ill arte...

Betoz neregan aurtxo maitiak,

muxu bana ekatzute!