www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Iru ziri
Pedro Migel Urruzuno
1899-1922, 1965

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Iru ziri (ipui ta bertso), Pedo Miguel Urruzuno (Antonio Zavalaren edizioa). Auspoa, 1965

 

 

aurrekoa hurrengoa

ASTO POLIT BAT

 

                Asto baten tratua

                emen nai det esan,

                nola egin genduan

                merkatuko plazan;

                ijito bat saltzalle,

                erosle ni nintzan,

                ara gure tratua

                zer moduz egiñ zan.

 

                Amar duro eskatu

                ta biyan eman,

                etzalako onore

                ibiltzia teman,

                ondo jaten du baña

                egunero merman,

                petardo txarra eztet

                onekiñ eraman.

               

                Lurrean etzan eta

                ezin degu jaiki,

                naiz ta ezur ta mami

                makillaz ebaki;

                ala ta guziz ere

                jaten du ederki,

                zer jenerazio dan

                Jaungoikoak daki.

 

                Oso nekez ematen

                baditu bi pauso,

                lurrera erori ta

                eziñ degu jaso;

                berdin da esatea

                naiz arre ta naiz so,

                eziñ dio beñere

                lanari eraso.

 

                Bere palten artian

                gauza bat du ona,

                aitzaki gabe jaten

                ematen zaiona,

                garagarra lastoa

                ta naiz baberruna,

                ortan ez ta batere

                kunplimentu-duna.

 

                Askotan zaio aizez

                betetzen barruna,

                atzetikan boteaz

                kia ta lurruna;

                baita ere jotzen du

                zoli zinburruna,

                gor badago zurtzeko

                alboko laguna.

 

                Nik nai nikio oraiñ

                berez iltzen utzi;

                ez dezadala, dio

                saltzalleak, etsi,

                damutu eztakidan

                bigar edo etzi;

                gaixoak ez omen du

                orixe merezi.

 

                Erantzuten badiot

                daukadala salgai,

                amalau errialen

                badit erosi nai,

                berealaxe dio:

                «Ondo da, jauna, bai,

                artuko diot bigar,

                egon bedi alai».

 

                Saltzalleari gero

                eman diot auzi,

                baña kondenatu nau

                kostu eta guzi;

                zuzen-bidean bear

                nuan irabazi,

                baña kontuan nonbait

                belutxo naiz jausi.

 

                Nerez jenioa det

                osoro estua,

                saltzalleak du berriz

                lasai ta bastua;

                baña berak dionez

                da gizon prestua,

                ala eman omen dit

                aiñ merke astua.

 

                Ardien kulpak ditu

                pagatzen bildotsak,

                asto gaixoak ditu

                maiz artutzen otsak;

                kanpotikan bero ta

                barrutikan otzak,

                akabatuko dute

                aurtengo izotzak.

 

                Bentaja geiago're

                astoak baditu,

                sekulan eztiranak

                munduan aditu;

                baña eztet nai iñor

                geyegi arritu,

                gezurtitzat ez nadiñ

                munduan gelditu.

 

«Baserritarra», n.º 36, Otsaillaren 17-an, 1906-an.

 

aurrekoa hurrengoa