Martxoaren 27.an
San Isazio Monjea

        Bekatuengatik datozila Jangoikoaganik kastigoak, baitare abisuak lendanik, nai badute emendatu, da egia progatua experienzias. Balente Enperadore herejeak persegitzen zitue katolikoak, naiz izanik len asko abisu, ta eskarmentu, etze emendatzen. Agitu ze in zezoten gerra jende barbaroek. Prebenitu ze erresistitzeko tropa andieki: eta atra zelarik joateko, Jangoikoak inspiratu zio Monje sandu bati, atra zekion bidera. Deitzen ze Isazio. Atra zekio bada alzinera, ta erran zio koraje andiareki, Enperadore Jauna, mana bez idikitzeko katolikoen elizak, ta Jangoikoak emanen dio fortuna. Aditu zue arrek, ta etzio errespondatu ere; utzi zue erotako, ta segitu zue alzina. Berze egunean oroat erdetxi, ta erran zio, enperadorea, idiki katolikoen elizak, eta erdetxiko du biktoria. Detenitu ze biktoriaren amorez, nai iduri zue egin erraten ziona: baña konsejari gaixtoek kendu ziote burutik: eta ala segitu zue bere bideas. Andik zenbait egun Monjeak atrarik bidera berriz, ta arturik frenotik zaldia, erran zio, Jauna, egin bez diotena, ezpada nai galdu. Asarraturik Enperadoreak botarazi zue Monjeoi barranku, ta sasidi itsu batean, iltzeien an. Berak segitu zue alzina: eta Ain giruek atrarik libre Monjea plantatu zekio alzinean, zer? Uste zue ilen nitzala an? Emen nago Jangoikoaren graziaz, ta erraten diot errana, idiki dezkiela katolikoen elizak, logratzeko biktoria, ezperen, galduko dela. Etzego aditzeko, baizik ia iraturik arras manatu ziote bi Juezei, guarda zezatela preso, itzuli arteo bera. Ori itzultzen bada ongi, erran zue sanduak, ezta mintzatu ene agos Jangoikoa: baña ez itzuli, baizik ilen da. Joan ze Enperadorea, eman zue batalla, galdu zue, ta iges eginik altxatu ze etxe batean, arri su eman ta erre zute bizirik. Ala bukatu ze bere kulpas. Sandua honratu zute sandu bekala: ala iltze &. &.