www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Eskaraz egia
Jean Martin Hiribarren
1858

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio elektroniko honen egilea: Ales Bengoetxea. Donostia.

Iturria: Eskaraz egia, J.M. Hiribarren. E. Lasserre, 1858.

 

 

aurrekoa hurrengoa

IV.
JESUS EZ DUTE EZAGUTZEN
UKHATU NAHI DUTENEK

 

        Jesus ez dute ezagutzen ukhatu nahi dutenek. Nihor ez da agertu haren arraiziekin. Piko berezia zuen. Beretzen zituen bihotzak, mintzatzen hasi orduko. Jainkoa bilhatzen zuen, hartaz zen mintzo, haren kharra zirurin. Deus etzuen nahi lurrean. Erregetu nahi bazuten, ihesi zioan. Min arintzen eta sendatzen zuen bere ona; biltzen zituen haurrak, bekhatoreak besarkatzen. Adixkide baten hiltzeak eta Juduen gogortasunak nigarretan urtarazten zuten. Etzuen ikusten hil bat non etzuen pizten, itsu bat non etzuen argitzen, elkhor bat non etzuen ernatzen, maingu bat non etzuen xuxentzen. Karitate, garbitasun eta eztitasunak ez dute izan halako mirailik. Jende xehean etzuen izan argi emailerik; bera hasi zen errotik gauzen erakusten, erakutsi oro berak eginez lehenik. Etzen beldur izan higateko lan eta minen zurubia, eta nork erran zein ukigarria izan zen bide guzietan! Etzioten nihoiz amorrik eman eginbidei. Haren solas bakhotxa argi bat zen, lausengu bat, amodioaren deihadarra; etzezaken izi bekhatorea: hekientzat heldu zen! Lanzkatzen zuen ungi egilea, erranez: azken gizonaren laguntzea, haren beraren laguntzea zela. Zer oihu mina, ikustean galdu behar duen hiria: Jerusalem! Jerusalem! Hiltzalentzat othoitzez zagon: Aita, barkha diozozute; ez dakite zer hari diren! Hemezortzi ehun urthek ez dituzte goibeldu haren argiak, ez hil haren aldaretako sua. Oraino haren irakuspenek aphalarazten dituzte buruak, orroitzapenek sustatzen bihotzak, kharrek sorrarazten martiren harmadak. Errege eta nausi da eskola, izpiritu edo bihotz hautuenetan. Zer diteke miragarriagorik? Elengatzen da heinbateraino haren maitatzea bizian: Lainhoa zen, eztia, grazia eta ungi zariona. Handitasuna gatik, arraia zen ezin gehiago. Bilhatzen zituen etsaiak, ungiz gainditzeko; haurrak benedikatzeko; aberatsak, nihor ez berezteko. Amultsu bezain urrikalmendutsua zen. Gorthesano berezi bat zirurin; nihongotz etzen gaizki. Ez izanik ere izatetan maitena, handiena izanen zen. Oi bizi ukigarria! Nihork ez du irakurriko, begiak idorrik: Jainkoa agertu bada lurrean gizon itxuran, etziteken bertzelakoa.

 

aurrekoa hurrengoa