AZKEN-ZATIYA

(Azken-Abesti ondoren jasorik lengo zapiya, iruditegiak aurkeztatzen du erreka zakon illun bat, bere aitz aundien tartetik uramildea balijoaken antzera. Gainkaldean egurrezko zubi zar bat. Urrutira mendi basatiak).

ZARA (aitz gañetik zubira dijoan bidean):

                Etsai daruzkat zeru ta lurra,

                indarrak labur, biotza larri,

                gogua lauso, betillun;

                lengo sorgiñen otsa berriro

                erruz darabil gau t'egun.

                Birau t'algaraz eriotz-ardall

                izugarriya besterik

                ergai latz ontan ezdatorkigu,

                ezdatorkigu iñundik.

                        Ekaitz orroa,

                        sortze gaiztoa,

                itzuli zaite nigandik!

(Zubi-gañetik ur-bitzari begira)

                Begira nagon iturburuko

                lats arro t'amilkaria!:

                esku nereak zure aparretan

                garbitutzeko zoria

                emanik orain, kendu zaidazu

                odolezko orban guzia!

(Ergai ontan ekaitza sortzen dan batez izaten du Zara-k agertzirudi galgarria, t'eskutatzen da larriro, esanaz):

                Basojaun, Basojaun!

TOTA (barrendik):

                Bizitz ontatik nere

                anima gaxoa

                Jauna, zure bitartez

                Lelo-gan bijoa!

SORGIÑAK (barrendik):

                Uju, ju, ju,

                ja, ja, ja, ja!

                Lelo, Lelo, il Lelo,

                Zara-k il Leloa!

TOTA (Aitzpetik azalduaz. Soñekua erdi urratuba t'ille mordoa zintzilik txoro baten eraz).

                Nora nua? Bañan gaur...

(Ikusiko balu bezela)

                zer naiz? Zara, Zara!

                sortze gaiztozko nere

                galgarri zerana,

                zoaz aldamenetik,

                zoazkit!, itzuli!...

                Zer nabil ta nun nago,

                zer istillu larri

                goibeltasun aroaz

                datorkit, ai, neri?

                Lelo-k ere an goitik

                oztots izugarri

                batez bere aserrean

                madarikatu ni.

                Lelo, Lelo illotzik, (belauniko)

                ni berriz ain bakar;

                Arren! kupitu zaite,

                itxaron bat eman;

                entzun anima gaso

                t'aul baten deadar

                errukarria! Lelo,...

                zorionik ez daukat

                il ziñan ezkero!

                Otoi Lelo maitia,

                otoi, Lelo,... Lelo,... Lelo!

(Azkenengo itz-neurtua esaten ari danean zutik jarri nai luke, bañan erortzen da luze-luze aitz gañera estal-zapiya jeisten ari dan bitartean; entzungo da berriro ekaitza sorgiñ-otsakin batez).