www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Olerki galduak
Antonio Arruti
1913-1919, 1998

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Olerki galduak, Antonio Arruti (J. Etxeberriaren, K. Zubizarretaren eta J. Letonaren edizioa). Elkar, 1998

 

 

aurrekoa hurrengoa

ADISKIDEARI AGUR

 

Galgarrizko gabean

Dagon sortaldera

Josu'ren Berri Ona

Zuaz zabaltzera;

Aren argiarekin

Zuaz ekartzera

Oker zebiltzan asko

Zeruko bidera.

 

Arlo bikaña dezu

Artu bizkarrean,

Pozez ta txaloka

Naukazu aurrean;

Aurrera beti zure

Bide zuzenean

Iñoiz etsi gabe lan

Asi dezunean.

 

Gizonak al dezaken

Lanik andiena,

Asmatu dezakegun

Gauzik ederrena,

Nere biotzak asko

Maitatzen duena,

Da zabaltzea Txinan

Gure Sinismena.

 

Josu'ren ibilkera

Jarraitutzen dezu,

Bialduaren antza

Ta izena dituzu;

Zein zorionekua

Adiskidea, Zu!

Nere azken agurra

Orain artu zazu.

 

Agur, lagun maitea;

Pozez ta negarrez

Naukazu gaur aurrean

Txoro baten legez;

Zuri begira baldin

Jartzen banaiz pozez,

Betiko juatean,

Nork negar egin ez?

 

Agur, izango ote da

Au azken agurra?

Ez dakigu; bakarrik

Dala txit samurra;

Degula badakigu

Bizitza laburra,

Ta urruti txit dagola

Sortaldeko lurra.

 

Izar goiztarra baño

Garbi ta argiago

Gure maitetasuna

Dizdiz beti dago;

Ikusten ez bagera

Lurrean geiago

Goian zu laztantzeko

Asmoan ni nago.

 

Agur, lagun maitea,

Pozez ta negarrez

Naukazu gaur aurrean

Txoro baten legez

Agur, zure iduria

Ez det aztuko, ez

Adiskidea, maite

Zaitudana ziñez.

 

aurrekoa hurrengoa