«MANDO BAT EROSI DU
MERKE DELAKUAN»

Bertso bi paratzeko

artu dut ordena:

politak fundamentuz,

alik laisterrena;

irikitzera noa

nere almazena,

farraz zabalduko da

arrimatzen dena.

Ernaniko Belarrak

bere ostatuban

mando bat erosi du

merke delakuan:

lakari bat zaldale

ta zenbait kuartuan;

usai gozoa dago

ura dan lekuan.

Tatxa bat du desperra,

esain dut zergatik,

zankua ariñago

altxatziagatik;

bigarrena gorra da

belarrietatik,

ez du ezer aditzen

paloz joka baizik.

Sorgin-koloria du

desfiguratuba,

bizkar-ezur guztiya

paloz puskatuba;

mandazai kastillano,

bruto ingratua,

borreruen borrero

esaminatuba.

Ille guziya juana

dana pelatuba,

matadura bat badu

pasten neurrikua,

kostilletan barrena

ijaran sartuba;

ogei urte onetan

ez da kuratuba.

Gure Migel Belarra

zebillen inkieto,

beldur deskana batez

mundutik juateko;

aren fuertzaren berri

jakin balu zierto,

lenengo feriya arte

egongo zan suelto.

Gure macho valiente,

al zuben moduban,

salbentan jarri zuen

kale publikuan:

«Erostun bat baletor

diruba eskuban,

konponduko giñake

aguro tratuban».

Orrelako suerterik

ez genduen uste,

tratuba zerratu da

zikiruben truke;

baserritar oriyek

diruba zaill dute,

endemas zatarrian

beiñ biltzen badute.

Feriya ori egin ta

Orumiara asi,

alaja ori bidian

bazan nork ikusi;

danak merke zurriyan

nai zuten erosi,

egun biz txandatu'itu

iru lau nagusi.

Urumiar oriyek

tratu ona dute,

iraungo balu beste

ogei ta amar urte;

belarriyak zintzillik,

begiya ere triste,

irugarren deskanan

kontu emazute.

Deskana triste orrek

biyotzetik fuerte,

perlesiya gaiztuak

jo du derrepente;

alere beti firme

macho valiente,

bañon kausa gaiztua

formatu diyote.

Fiskalak eman zuben

itz batez akabo,

ez da enpeñorikan

orrentzat geiago;

orra kastillanuak

baño okerrago,

urera bota zuten

ill baño lenago.

Azkeneko pasada

funtziyo polita:

legorrari begira

uretik jaikita:

resucitatis mortis

otra vez repita,

mataron rematatis

lastima zan gisa.

La vida de florete

es muy agradable,

este verso dos cuartos,

otros son debalde;

ha hecho el testamento

pobre miserable,

para que haga buen viaje

hemos de rezarle.

Otra vez no te vengas,

tonto arriero,

ya has puesto en Hernani

bastante enredo;

Miguel Belarra está

comiendo carnero

los riñones robaron

pillos chapuceros.