www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Poemak
Jon Mirande
1950-1966, 1992

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Ilhun-argiak / Claroscuros, Jon Mirande (Felix Maraña eta Felipe Juaristiren edizioa). UPV-EHU, 1992.

 

 

aurrekoa hurrengoa

AMSTERDAMEKO ORHOITZAPEN BAT

 

                «La, tout n'est qu'ordre et beauté

                Luxe, calme et volupté».

                        (Baudelaire, L'invitation au voyage)

 

Atzerri hontan nola ez laite

ene gogoa enoa?

Nephentes ordez beharrik ba dut

jaunen garagar arnoa:

jasan ahala hurrupaturik

Paristik hurrun ba noa.

 

Lanhoak oro mozkor horailak

barreiaturik ni baithan

barneko soaz berriz dakusat

sekul' ahantzi ez zaitan

Amstel-ondoko hiri maitea

zeinen lillura derraita.

 

Amsterdameko kaletan gaindi

berriz narama orhoitzak

etxe naroak ikhusten ditut,

botz ixilaren egoitzak;

betha litzake arima batek,

han, bere aiho bakhoitzak.

 

Itsasontziek, lur guztiaren

egin ondoren inguru

zekarten portu Ipharrekorat

Sorthaldearen leinhuru;

urbidetako ura ordea

berde zen, eta ekhuru.

 

Baldin parketan bazen atseden

lore goiztarren artean,

lantegi eta lankhuetarat

jende ariok joaitean

zuten antz zintzo 'ta zentzatua

kalvindarrena zatean...

 

Kalvinismurik othe zen aldiz

nengienean paseiu

karrika bero hersietarik,

ostatu eta bar theiu

hetan maitharzun ez-ohituek

ba zutelarik entseiu...?

 

Utzirik gibel eme bero 'ta

gizon mozkorren multzoak,

nindabilano parketan, hurran

haur goiz-loratu gozoak,

ene zentzuak oi! ez ziraden

kalvindar eta zintzoak...

 

Lore heietan, Bessie, gaur zutzaz

bertzerik orhoit duta nik?

ez, zu bakharrik, irriño batez

ene ondoan etzanik,

Blue-jean gorritan gorputxo bera

ferekuz gose jadanik...

 

Guztia balitz ere gezur bat

garagar-arnoz sorthua

zure orhoitzak daut populkatzen

gaur Pariseko mortua,

amets duela nere bihotzak

Amsterdameko portua.

 

Zeuri eskerrak, Amsterdam, edo

jainko-edari onari,

esperantza bat bihotz-ondoan

athea joka zait ari,

erdiz jostakan, benetan erdiz

bainan eztiki kantari!

 

Esperantza bat oraino denik

ur berdearen kolore

edo haur-eme baten soaren...

Ukhan dezala ondore

nik baratzetan, behin, harzara

biltzeko zenbait goiz-lore...!

 

Ipharraldeko Amsterdam hori,

zor derauzkizut eskerrak

utzi dautazun amets-ondoko

esperantza so ederrak

dauzkidalakotz are zohartzen

gaur Parisen bazterrak.

 

aurrekoa hurrengoa